Jak ja kocham telemarketerów i akwizytorów

Jako młodzieniaszek znudzony nędzną egzystencją postanowiłem wraz z kolegami zabawić się kosztem abonentów. Wybieraliśmy nazwisko z książki TP, sprawdzaliśmy adres biura obsługi TP dla wybranego miasta (jeszcze przed "Błękitną Linią"), po czym dzwoniliśmy:
- Dzień dobry. Tu XXXX Telekomunikacja Polska S.A.
- Dzień dobry.
- Proszę pani, dzwonię do pani aby poinformować, że pani numer telefonu wziął udział w konkursie przeprowadzanym przez zarząd TP S.A. Konkurs jest przeprowadzany wśród naszych abonentów terminowo uiszczających opłatę abonamentową, a pani numer został wylosowany do wzięcia udziału w finale.
- ???
- Główną nagrodą (to ich zawsze zachęcało do współpracy) w konkursie jest telewizor 32" marki SONY, jednak aby go otrzymać musi pani odpowiedzieć na trzy proste, konkursowe pytania. Czy wyraża pani zgodę na przeprowadzenie konkursu?
- Tak?!?
Tu zawsze następowała seria głupich pytań i mniej lub bardziej żenujących odpowiedzi. Wynik był jednak zawsze pozytywny. Potem następowały gratulacje. Następnie prosiliśmy zwycięzcę o stawienie się w lokalnej siedzibie TP S.A. przy ulicy Xxxx z dowodem osobistym w celu odebrania nagrody.

I wiecie co, w trakcie rozmowy nikt nie przyznał się, że co prawda abonament płaci, ale ostatnio mu się obsunęło za parę miesięcy...

* * * * *

A teraz będzie mało telekomunikacyjne, ale za to bardzo marketingowo.

Wszyscy pamiętają chyba sprzedawców nieśmiertelnej Encyklopedii PWN. Byli mistrzami w uśmiechu nr 5, a technikę podkradania się do ofiary opracowali nie gorzej niż wojskowy zwiad. Byli przy tym subtelni jak szarańcza. Trafił nam się jeden taki z ofertą w firmie.
Siedzimy we trzech i dłubiemy na kompach, a tu wpada młody, ambitny, w garniturze.

- Dzień dobry, przychodzę do państwa z fantastyczną ofertą wydawnictwa PWN... - tu następuje 5-minutowy potok słów jaka to ona naj i czego tam nie ma.
- Dziękuję, nie jesteśmy zainteresowani.
- No ale...
- Nie, dziękuję. Naprawdę nie.
- Ale może koledzy...
- Oni też nie chcą.
- Bo wie pan, jakby ktoś z pracowników był zainteresowany...
- Jesteśmy wydawnictwem, KRETYNIE, jak byśmy chcieli encyklopedię, to byśmy ją sobie wydrukowali. Do widzenia.

Poszedł.

Następnego dnia, zgadnijcie kto, z nowym zapałem i strategią, gotów głosić wiedzę i słowo? Pan z PWN! I tak jeszcze w różnych odstępach dwa razy! W końcu ktoś z nas wydrukował krwistą czerwienią na A3 i przykleił na drzwiach wejściowych napis:

"Akwizytorze! Omijaj te drzwi... szerokim łukiem."

Dwa dni wisiało. Przylazł znowu, niestety tym razem zaraz po "Dzień dobry" dostał z liścia. Pomogło.

by thinboy

* * * * *

Nie telefonicznie, bezpośrednio.
- Mamy dla pana superhiperizwentylem kartę kredytową!
- Tylko jedno pytanie. Jakieś warunki odnośnie zarobków?
- Tak. Wystarczy zarabiać tylko xxx PLN, żeby stać się właścicielem tego cudeńka!
- Pan pójdzie piętro wyżej. Jak pan już wynegocjuje u szefostwa moje nowe warunki płacowe, to pan zejdzie i biorę od ręki.
No i karp. Ni podwyżki, ni pana z powrotem.

by Bazyl3

* * * * *

Gwoli wyjaśnienia - siedzę w serwerowni, do której nie wolno wchodzić osobom nieupoważnionym, a stosowny napis na drzwiach aż razi po oczach.
Siedzę i tłukę jakieś statystyki do arkusza kalkulacyjnego, otwierają się drzwi serwerowni (zapomniałem zamknąć) i wpada dwóch "miszczów sprzedaży bezpośredniej" ze stertą książek pod pachą. Starszy chyba uczył młodego profesji, bo tylko on nawija, a młody patrzy lekko przestraszony:
- Dzień dobry. Reprezentuję wydawnictwo XXX, mamy dziś dla pana bogaty wybór najlepszej literatury ... ble, ble ble...
Nie odrywając oczu od klawiatury pytam:
- Wydawnictwo to tacy, co książki drukują?
- Tak, właśnie, i dlatego chcielibyśmy zaproponować panu...
- To znaczy, że czytać pan umie?
- ?
- Pan otworzy drzwi i przeczyta, co tam napisane. Do widzenia. Ciebie, młody, to też dotyczy...

by marekb

* * * * *

Do mojej mamy (na wsi mieszkającej - wtedy jeszcze tam cywilizacja w postaci internetu nie docierała) zadzwoniła kiedyś pani z tepsy i z radością oświadczyła, że już można się do sieci podłączyć i że mogą przysłać zestaw instalacyjny Nełostrady. Mama długo się nie namyślała, powiedziała, że OK, niech przyślą. Następnego dnia pojawił się kurier z przesyłką. Parę dni później przyjechałem, podłączyłem i poinstalowałem co trzeba - a tu dupa, internetu jak nie było, tak nie ma. Zadzwoniłem więc na błękitną linię (czy jak jej tam) z zapytaniem: o co cho? Co się okazało? "Nie ma możliwości technicznych!"

by gen_Italia

* * * * *

Co do świadków Jehowy, to miałem zdarzenie dość przyjemne. Przyszły do mnie dwie panie. Jedna stara szkarada, że szok, a druga przecudnej urody lalka. Normalnie modelka (skąd one się tam biorą nie wiem). Więc gdy otworzyłem drzwi, zaraz zacząłem przeszywać wzrokiem tę piękną kobietę po prawej, a na brzydką się nie popatrzyłem w ogóle.
Na pytanie, czy mogą wejść i porozmawiać o Bogu, nie odrywając wzroku od piękności, uśmiechnąłem się szelmowsko, oblukałem piękne stworzenie od dołu do góry, po czym maślanym wzrokiem patrząc w oczy laseczki wypaliłem do staruchy:
- Ona tak... ty nie.

Niby byłe oburzone moim zachowaniem, usłyszałem tylko, że jak śmiem dawać takie propozycje, ale ta ładna to się zarumieniła i zalotnie odprowadziła mnie wzrokiem, gdy stara ciągnęła ją do wyjścia. Ulotniły się i od trzech lat nikt mnie nie odwiedza.

by Misiakmic

* * * * *

Świadkowie Jehowy stracili rezon przy moim koledze, który na pytanie: "Jak pan myśli, kto może uratować dzisiejszy świat pełen wojen i nienawiści?" w tym czasie pokazując otwartą "Strażnicę" z obrazkami tego typu, odpowiedział:
- Stany Zjednoczone oczywiście.
Temat zakończony.

by funeral77

* * * * *

Cialdini w książce pt. "Wywieranie wpływu na ludzi" pisał, że takiego akwizytora trzeba zaskoczyć. On ma przygotowaną gadkę, którą zresztą sprawdził na niejednym naciągniętym kliencie, no i trzeba go zbić z tropu. Kumpel wypracował więc taki (ponoć skuteczny - nie sprawdzałem, bo do mnie jakoś akwizytorzy nie chodzą) sposób:

Akwizytor:
- Dzień dobry! Czy można...
Kumpel przerywa akwizytorowi w pół słowa:
- Wiem! Wiem! Chce mi pan sprzedać to cudo, co jest teraz w bardzo dużej promocji, coś bez czego żyłem na tym świecie przez 30 lat, a teraz nie mogę się obejść....
Akwizytor lekko zdezorientowany:
- Yyy... eee...
Kumpel:
- To sklep z bajkami jest za rogiem. Do widzenia!

* * * * *

Zadzwoniła do mnie pani (P) i sobie porozmawialiśmy - (Ja).

P - Dzień dobry, chciałam pana poinformować, że w Płocku (moje miasto rodzinne) w zajeździe XY 19 sierpnia odbędzie się spotkanie na temat profilaktyki zdrowotnej...

Ja - Dzień dobry. Niestety, ja nie dbam o zdrowie...

P - Ha, ha, dziękuję za rozmowę...

Po godzinie znowu telefon:

P - Dzień dobry, chciałam pana poinformować, że w Płocku w zajeździe XY 19 sierpnia odbędzie się spotkanie na temat profilaktyki zdrowotnej...

Ja - Przykro mi, ale ja nadal nie dbam o zdrowie...

by gespenst

* * * * *

A ja niestety telemarketerką jestem. Jedyny plus, że nie dzwonię do osób prywatnych, tylko do firm. Ale mniejsza o większość.
Ostatnio rozwaliła mnie babka - żona kotlarza.
- Dzień dobry, firma Y. Jesteśmy firmą (tu formułka, którą częstuję każdego), tydzień temu wysyłałam ofertę dla pana D....
- Przepraszam, ale w domu mamy ŚWIERZBA i to jest ważniejsze! - trzask słuchawki.
Nie wiem, czy ona tak na poważnie, czy tylko chciała mnie spławić. Ale aż taka szczerość jest mi niepotrzebna.

by my20