Mrówki, których nie chcielibyście spotkać

Dorylus

Mrówki zamieszkujące lasy zachodniej Afryki. Lubią grupowe wypady po jedzenie: cokolwiek żywego znajdzie się na ich drodze - zjadają to. Do walki używają potężnych żuwaczek zdolnych do wyrywania fragmentów ciał przeciwników. Żyją w doskonale zorganizowanych koloniach liczących do 22 milionów osobników. Królowa kolonii składa co miesiąc 1-2 milionów jaj, stale uzupełniając niedobory kadrowe. Osiągając 5 centymetrów długości, królowa dorylus jest największą mrówką na świecie. Powtórzę: 5. Centymetrów. Długości. Mrówka.

Tapinoma sessile

Mrówki-śmierdziele. Po rozgnieceniu wydzielają zapach przypominający ser pleśniowy najbardziej szlachetnych odmian. Poza tym nie przejawiają żadnej szkodliwej dla człowieka działalności.

Polyergus breviceps

Gatunek mrówek pasożytniczych. Królowa - największy kozak w całej kolonii - przeprowadza inwazję na inną kolonię, gdzie siłą przejmuje władzę, rozprawiając się z miejscową królową. Podbite mrówki podporządkowują się nowej władczyni i wychowują dla niej w niewoli nowe zastępy poddanych. W międzyczasie robotnice polyergus wykradają poczwarki z okolicznych gniazd, przynosząc je następnie do macierzystego. Breviceps przejawiają ciekawe zachowanie podczas powodzi - wchodzą na szczyt mrowiska i formują się w kulę, w środku której znajduje się chroniona królowa.

Solenopsis invicta

Mrówki ogniste, nazwane tak ze względu na palący ból powstający po ich użądleniu. W skali Schmidta otrzymały 1,2 pkt. i choć pojedyncze użądlenie nie jest dla człowieka śmiertelne, to zaśnięcie po pijaku w pobliżu gniazda może nie skończyć się najlepiej. Gatunek niezwykle inwazyjny i agresywny.

Daceton armigerum

Wśród koron drzew Gujany Francuskiej żyją mrówki zdolne pokonać przeciwnika ważącego 100 razy więcej niż one same. I są przy tym zabójczo skuteczne. Armigerum zwabia swoją ofiarę w pułapkę i uderza ją w głowę. Gdy oszołomiony przeciwnik próbuje dojść do siebie, z okolicy zbiegają się kumple armigerum i razem rozrywają swoją ofiarę silnymi żuwaczkami. Jakby tego było mało, mrówki posiadają kolec jadowy, którym mogą paraliżować przeciwnika.

Myrmecia gulosa

Jedna z największych i najstarszych mrówek na Ziemi, z racji wielkości nazywana "mrówką-buldogiem". Sądzi się, że owady te wyewoluowały z os, o czym świadczyć może ich doskonały wzrok, długość ciała (3-4 cm), kolec jadowy i względnie samotny tryb życia. Myrmecia gulosa potrafią skakać i w locie polować na inne insekty (stąd również inna nazwa: "mrówka-skoczek"). Gulosa jest gatunkiem prymitywnym i agresywnym, a jej jad może zabić człowieka. Występuje tylko na terenie Australii.

Anoplolepis gracilipes

Szalona żółta mrówka. Jedna z pięciu najbardziej inwazyjnych odmian mrówek na świecie. Znajduje się w pierwszej setce największych szkodników świata. W rejonie Australii i Oceanii stanowi istną plagę, wyrządzając ogromne szkody środowiskowe - w latach 1989-2003 anoplolepis gracilipes uszczupliły na Wyspach Bożego Narodzenia populację krabów o około 20 milionów, nie gardząc przy okazji ptakami czy innymi zwierzętami. Szalone mrówki budują super-kolonie, składające się nawet z tysiąca osobników na metr kwadratowy. Sieją zniszczenie gdziekolwiek się pojawią. I są szalone.

Paraponera clavata

Zwane inaczej "mrówkami-pociskami" (bullet ants) ze względu na rozdzierający ból fizyczny, który powstaje po ich ugryzieniu. W skali bólu Schmidta ukąszenie paraponery otrzymało najwyższą możliwą notę i zostało przyrównane do chodzenia po rozżarzonych węglach z gwoździem w stopie. Miejscowi w Amazonii nazywają paraponerę "mrówką 24-godzinną" z powodu okresu, w jakim ból utrzymuje się od momentu ugryzienia. Dla ludzi zajmujących się owadami stanowi clavata niezwykle cenny okaz, ponieważ jest jedynym ze swego rodzaju, pozostałym na Ziemi.

Źródła: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8