Miejsca, które trzeba zobaczyć przed śmiercią - Oaza Sangalle

Biada również tym, którym żal jest wydać fortunę na porządne buty trekkingowe - standardowe obuwie daje za wygraną w połowie drogi, a już sama świadomość maszerowania po, pokrytej ostrymi krawędziami andyjskich skał, wyboistej trasie jest bardzo bolesna.

Po kilkudziesięciu minutach marszu oczom strudzonego wędrowca ukazuje się widok zwiastujący rychłą kąpiel w basenie oraz delektowanie się lodowatym browarem w cieniu oazowych palm.

Oaza Sangalle położona jest przy rzece Colca, z którą w 1981 roku zmierzyli się nasi rodacy. Dzielni kajakarze nie tylko poradzili sobie z niebezpiecznym żywiołem, ale i nadali polskojęzyczne nazwy odkrytym przez siebie obiektom (m.in. Wodospady Jana Pawła II).


Po drodze spotkać można czerwonych do granic możliwości turystów usiłujących wrócić na górę, pasące się gdzieniegdzie osły oraz miejscową ludność, która ten dość wycieńczający europejskiego turystę szlak pokonuje biegiem...

Innym zajęciem tutejszych mieszkańców jest odpłatna (i to dość konkretnie) pomoc tym, którzy na dół raczyli zejść, ale sił im zabrakło aby wspiąć się na górę. Pomocne okazują się muły, które wwożą półprzytomnych łazików na szczyt.

I tak jak można się było spodziewać, u kresu podróży czeka na nas odświeżająca kąpiel w jednym z basenów, zimne piwo, którego cena jest jawnym gwałtem na polskiej kieszeni, oraz grupa odprężających się skrętami obieżyświatów, którym absolutnie nie przeszkadzają surowe warunki. Z drugiej strony, trudno im się dziwić - w raju ponoć też były pewne drobne problemy z dostawą prądu...