Rodzynki (z) wykładowców - Pomorska Akademia Medyczna w Szczecinie

Nie wiem dlaczego, ale uwielbiam czytać rodzynki z uczelni medycznych. Po prostu jak widzę jak przyszłym lekarzom tłumaczy się takie rzeczy jak opowiadać o męskich narządach rozrodczych, czym jest tabakierka anatomiczna lub jak oznaczać pewne rzeczy w karcie pacjenta – to po prostu aż chce się iść do lekarza później :D A w tych rodzynkach z Pomorskiej Akademii Medycznej dowiecie się jeszcze ciekawszych rzeczy.

Biologia medyczna, docent G.:
- PCR dzielimy oczywiście na trzy powtarzające się etapy. Dlaczego powiedziałem "oczywiście"? Dlatego, że teraz wszytko jest podzielone na trzy etapy. Z jakiegoś powodu naukowcom taki podział na etap I,II,III sprawia przyjemność. Na przykład powstanie Wszechświata też podzielili na trzy etapy. O etapie pierwszym nic nie wiadomo, o etapie drugim nie wiadomo nic, natomiast o trzecim wiadomo tyle, co o pierwszym i o drugim razem wziętych.

Patomorfologia, prof. W.D.:
Kiedyś po kolokwium (UWAGA: patomorfologia!), którego nie zaliczył nikt na roku, profesor stanął przed studentami i powiedział:

Anatomia prawidłowa, prof. F.C.:
-Twarzoczaszka, jak wszyscy dobrze wiemy, jest bardzo istotna u kobiet. U mężczyzn jest właściwie zbędna...

Pielęgniarstwo:
- Teraz państwu wytłumaczę, jak się zaznacza obecność stolca na karcie pacjenta. Jak stolec był, to stawiamy kreskę, jak nie było - kółeczko. Trzy dni nie ma stolca - mamy trzy kółka pod rząd i to powinno dać lekarzowi do myślenia. Ba! Dobremu lekarzowi nawet dwa kółka dadzą do myślenia. Pomyśli sobie wtedy "Już dwa dni nie ma stolca."

Anatomia prawidłowa, prof. F.C.:
- W więzadle wątrobowo-dwunastniczym przebiegają: przewód żółciowy wspólny (ductus choledochus), żyła wrotna (vena portae) i tętnica wątrobowa właściwa (arteria hepatica propria). Ductus, vena, arteria - DVA. Łatwo sobie skojarzyć z oceną, jaką większość z państwa otrzyma z egzaminu.

Anatomia prawidłowa:
Profesor podczas wykładu:
- Zwykle wykład o męskim układzie rozrodczym gościnnie prowadzi ktoś inny. W tym roku wyjątkowo to będę ja, może to i lepiej, bo potem są problemy. Doktor mówi na wykładzie, że podczas wzwodu prącie jest twarde jak kość, a potem studentki przychodzą i się pytają, czy to rzeczywiście tak jest... Widocznie boją się, że ich partnerzy nie są dostatecznie męscy. Na wszelki wypadek tłumaczę - prącie podczas wzwodu nie jest twarde jak kość, a doktor przekazuje wam na wykładzie swoje najskrytsze marzenia.

Anatomia, dr S.:
Wykład o móżdżku:
- Jak państwo już pewnie wiedzą, móżdżek składa się z dwóch półkul i robaka [opis budowy]... Jakie funkcje spełnia móżdżek? Bardzo łatwo to wytłumaczyć. Co się dzieje, kiedy zalejemy robaka?
Z sali:
- Śledzimy węża.
Na sali śmiech, doktor:
- I czym to jest spowodowane?
Ta sama osoba:
- Dźwignęliśmy sztalugę.
Na sali cisza, doktor:
- Wie pan co... ten dowcip na pewno był tak samo dobry, jak poprzedni. Niestety, chyba większość nie zrozumiała. Wytłumaczyłbym... ale sam nie rozumiem.

Anatomia prawidłowa:
Wykład z profesorem:
- (...) właśnie te struktury ograniczają dołek promieniowy, który jest nazywany również tabakierką anatomiczną. Na pewno państwo się domyślają, dlaczego? Otóż tam ludzi sypią tabakę, wciągają ją nosem, kichają i czerpią z tego radość. Dlaczego? Dlatego, że ludziom różne rzeczy sprawiają radość...

* * * * *

Takich rodzynków z uczelni medycznych mogę czytać setki. Jeśli tylko takie macie to przyślijcie, a ja z wielką chęcią je przeczytam i za tydzień ponownie opublikuję na głównej.

No chyba że znajdą się jeszcze lepsze z innych uczelni i kierunków i moje zainteresowania popłyną w innym kierunku. Ale póki co – medycyna rządzi!

I na koniec ostrzeżenie dla tych wszystkich studiujących psychiatrię, żebyście wiedzieli czego możecie się spodziewać po zajęciach na oddziale. Jak się na to przygotować będziecie musieli już odpowiedzieć sobie sami.

Psychiatria:
Po skończonych zajęciach na oddziale kolega chciał iść do domu. Oczywiście drzwi były zamknięte, a wydostać się można było tylko przy pomocy klamki, którą lekarze trzymali w swoim pokoju. Tam też udał się kolega:
- Dzień dobry, ja chciałem iść do domu.
- Nie, proszę pana, dopiero, kiedy skończy pan leczenie.
- Ale ja jestem studentem!
- Dobra, dobra. Wszyscy tak mówicie.