przyjedź do Ząbków! To znacznie bliżej

Ząbki? To pod Warszawą

U mnie w okolicy też jakieś są.
Tak mi się przynajmniej wydaje

Kaab, wiki twierdzi, że nie ma. Za to trafiłam na miejscowość Niemyje-Ząbki

Paulka. Hm. Ale na parterze mojego pracowego budynku jest gabinet stomatologiczny. To prawie coś tak jakoś, no nie?

Ale ja nie chcę do stomatologa

przechwycę Cię wcześniej

nie lubisz jak boli?

:kaab tak się możemy umówić
:szatkus, jak już muszę, to bierę znieczulenie, nie znoszę dźwięku wiertła

Ja nie znoszę jedynie kosztów wizyty

Koszty to osobna sprawa Też nie należą do przyjemnych

Pingwiny mają kolana
Wystarczy taka wiedza?

Ja bym jeszcze prosił wiedzę o gąbeczkach

:szatkus myślałam, że zapomnisz

O ważnych sprawach nie zapominam

http://joemonster.org/phorum/read.php?f=36&t=167515&page=809#283653

I zacznij czytać w końcu

Gąbki (Porifera) – typ prymitywnych, beztkankowych zwierząt wyłącznie wodnych (najczęściej morskich), osiadłych, zwykle kolonijnych, o nieregularnym i najczęściej zmiennym kształcie, charakteryzującym się brakiem symetrii. Gąbki należą do najstarszych organizmów wielokomórkowych – zbliżone do nich formy występowały już 1,8 mld lat temu[potrzebny przypis]. W zapisie kopalnym znane są ze skamieniałości ediakarskich, datowanych na około 600 mln lat (gąbki krzemionkowe) oraz kambryjskich (gąbki pospolite i wapienne); biomarkery wskazują, że gąbki pospolite pojawiły się już w kriogenie. Typ obejmuje około 8 tysięcy poznanych dotąd gatunków, z czego tylko 150 żyje w wodach słodkich. Są szeroko rozpowszechnione na kuli ziemskiej, głównie w strefie przybrzeżnej oraz na dnie płytkich mórz.

Charakterystyka ogólna[edytuj]
Gąbki są przedstawicielem nibytkankowców (Parazoa). Są to wielokomórkowce, których komórki charakteryzują się wysoką specjalizacją pod względem funkcji. Tworzą one wyraźną warstwę zewnętrzną i wewnętrzną, a pomiędzy nimi występuje mezohyl, nieprawidłowo nazywany mezogleą[3]. W ich ciele nie występują właściwe organy ani tkanki. Brak komórek nerwowych i mięśniowych.

Długość ciała pojedynczego osobnika waha się w przedziale od kilku milimetrów do 2 m[3], przeciętnie wynosi jednak nie więcej niż kilkanaście milimetrów, wyjątek stanowią niektóre osobniki żyjące na dużych głębokościach w ciepłych morzach, które mogą osiągać nawet do 2 m wysokości. Najczęściej jednak są spotykane w ciepłych wodach morskich na płytkich strefach przybrzeżnych. Wszystkie gąbki są bardzo wrażliwe na zanieczyszczenia przemysłowe. Rozmnażają się płciowo i bezpłciowo. W cyklu życiowym występuje wolno pływająca larwa, dorosłe postacie prowadzą osiadły tryb życia najczęściej tworząc kolonie. Wytwarzają biotoksyny, co chroni je przed atakiem ze strony drapieżników.

Budują olbrzymie kolonie liczące nawet 50 000 osobników. Żywią się drobinkami pokarmowymi. Dorosłe osobniki przyczepiają się do podłoża i długo uważano je za osiadłe. Zaobserwowano jednak, że postacie dorosłe kilku gatunków mogą się powoli poruszać (ok. 4 mm dziennie) za pomocą wyrostków na dolnej części ciała[b]. Są jednymi z najprostszych zwierząt, nie posiadają nerwów ani żadnych narządów. Ich budowa, a zwłaszcza obecność komórek kołnierzykowatych (choanocytów) sugeruje, że są one bardzo blisko spokrewnione z wiciowcami kołnierzykowymi. Wniosek ten potwierdziły badania genetyczne. Znanych jest ok. 8000[3] poprawnie opisanych gatunków gąbek, ale szacuje się, że jest ich około 15 000[4]. Te zwierzęta żyją nawet na głębokości 9000 metrów. Pierwsze niepewne skamieniałości gąbek pochodzą już z końcowego neoproterozoiku (600 mln lat temu, np. Eocyathispongia qiania[5]), niewątpliwie gąbki znane są z początku kambru.

Ciało gąbki przypomina worek z otworem na górnym biegunie, który nosi nazwę otworu wyrzutowego (oskulum). Jama wewnętrzna to spongocel – (jama pragastralna). Woda z drobnym pokarmem wpływa do wnętrza gąbki za pośrednictwem porów, które tworzą kanały wewnątrz komórek lub przestrzeń między zespołami komórek. Kanały nazywane są wtedy ostiami.

Ciało gąbek składa się z dwóch warstw oddzielonych mezohylem:

zewnętrznej, dermalnej (pinakoderma),
gastralnej (choanoderma) składającej się głównie z choanocytów.
Mezohyl występuje pomiędzy warstwą wewnętrzną i zewnętrzną, posiada różną grubość. Znajdują się w nim elementy szkieletowe (wapienne, krzemionkowe, sponginowe i mieszane) oraz pływające w koloidalnej substancji pojedyncze komórki.

W przypadku gąbek uwarstwienie nie ma charakteru listków zarodkowych. Komórki występują w ruchu i przemieszczają się pomiędzy warstwami. U większości gatunków następuje odwrócenie warstw zarodkowych w trakcie rozwoju osobniczego. W związku z tym nie używa się terminów ektoderma i endoderma na ich oznaczenie.



Gąbki cechują trzy typy budowy ciała:

askon
sykon
leukon

Gąbki mają następujące rodzaje komórek:

W warstwie dermalnej:

pinakocyty – budują ścianę zewnętrzną gąbek, nie mają błony podstawnej, komórki są płaskie, wieloboczne i kurczliwe.
porocyty – doprowadzają wodę do spongocelu, komórki kształtu cylindrycznego z kanałem przechodzącym przez ich środek, wyglądem przypominają rurkę ustawioną prostopadle do długiej osi ciała. Zewnętrzny otwór takiej komórki może być zamykany. Występują u gąbek o budowie typu askon.
endopinakocyty – komórki występujące u gąbek o bardziej skomplikowanym typie budowy morfologicznej, komórki o kształcie kanałów doprowadzających wodę z pokarmem do choanocytów znajdujących się w komorach, pochodzą od pinakocytów ale zostały przesunięte do mezohylu.
bazopinakocyty – komórki występujące u postaci dorosłych, znajdujące się w dolnym biegunie ciała gąbki, produkują błonę czepną przytwierdzającą ją do podłoża. Ze względu na dużą ilość wodniczek kurczliwych przypuszcza się, że mogą brać też udział w osmoregulacji.
choanocyty (komórki kołnierzykowate) – są wyposażone w wici, których ruch zapewnia przepływ wody przez ciało gąbki i umożliwia wychwytywanie cząstek pokarmu.
W mezohylu:

amebocyty – swobodnie poruszające się komórki, występujące w mezohylu, dzielone na różne typy w zależności od funkcji, jakie pełnią;
kolenocyty
lofocyty
spongocyty – budują szkielety sponginowe niektórych gąbek,
skleroblasty – są odpowiedzialne za budowę sklerytów, budują szkielet nieorganiczny,
mioblasty – komórki kurczliwe, odpowiadają za wielkość oskulum, otwieranie porów i wpuszczanie do nich wody,
archeocyty – regenerują, trawią, mają wyjątkową zdolność przekształcania się w inne komórki w zależności od potrzeb (totipotencjalne, charakter embrionalny), a w czasie rozmnażania przekształcają się w gamety,
komórki rabdonośne – okresowo uzupełniają ilość polisacharydów występujących w mezohylu,
igły (spikule, skleryty)
choanocyty (komórki kołnierzykowate) – w mezohylu transportują plemniki do komórek jajowych lub też same mogą się przekształcać w plemniki;

:bemypenguin po co? Wzrok sobie popsuję

Ej, co się da zrobić z ciecierzycy? Bo kupiłem i nie wiem co dalej

:szatkus naprawię Ci

:bemypenguin ciecierzycę mi naprawisz?

http://www.kwestiasmaku.com/zielony_srodek/ciecierzyca/przepisy.html

Wzrok, mośku

Btw. umiesz się całować? Bo śniło mi się, że się całowaliśmy i niezbyt mi się podobało

:bemypenguin nie wiem, nikt nie narzekał. Czemu Ci się nie podobało?

Nie wiem Było nie po mojemu

Sorry, następnym razem bardziej się postaram

Mam nadzieję

Ale co to w ogóle za historia, że molestujesz moją projekcję?

Mojego mózgu zapytaj

Uroczy jesteście