nic o kalesonach nie pisałem

Mówi się kurwistrachy

Dlaczego? Że odstrasza kobiety lekkich obyczajów? Bez sensu

To może ja założę i zlikwiduję ten potencjalny burdel u mnie na klatce

Tak zrób. Brzmi rozsądnie

:bemypenguin przeszkadzają Ci?

:szatkus klienci, którzy ich szukają mi przeszkadzają

BMP , mówią o Tobie http://joemonster.org/phorum/read.php?f=15&t=2412167

:kaab dzięki, odpisałam tam.

Takie coś się urodziło na ten moment, trzeba wreszcie skończyć historię znachorki

Panowie rozstali się przy Rondzie Jazdy Polskiej. Antoś Chomik udał się w kierunku swojego przybytku, przybibliotecznej kanciapy, w której spędzał większość wolnego od Dudusia czasu, literat natomiast, skierował się przez park i stadion Syreny w kierunku wynajmowanego lokum. Na wieczór zaplanował jeszcze kilka spraw. Przede wszystkim dokończenie rytuału i tym samym legendy. Trochę drażniło go, że poświęca tyle godzin na jedną, niewiele znaczącą historyjkę, ale zlecenie trzeba było wykonać i zgarnąć należną gażę. Druga kwestia, to wracająca już od miesięcy myśl o ambitniejszym projekcie. Tę ukrywał przed całym światem. Właściwie, to Chomik męczył mu o to głowę, Duduś różnymi sposobami unikał otwartych deklaracji, ale przejście ze świata legend i opowiadań do świata pełnoprawnej prozy, coraz bardziej nęciło naszego bohatera.
Duduś przysiadł na starej trybunie, starego stadionu. Zapalił papierosa i zagłębił się w myślach. Bo tak, napisać byle opowiastkę to pikuś. Ma tego dziesiątki, jeśli nie setki. Wymyślać nowe światy, też nie problem. Bierzesz świat istniejący, zamieniasz kilka cech mniejszych – jak na przykład opady deszczu we wznoszenie deszczu (Duduś obmyślił to już dawno, wszyscy wiemy na jakiej zasadzie działa deszcz, wilgoć w górę, krople w dół, w dużym uproszczeniu. Nowa koncepcja, wilgoć nie unosi się w powietrzu, tylko trafia w postaci nieskroplonej pod ziemię, nawilża rośliny i wydobywa się z ziemskich porów jako wznoszące się krople. Te zamieniają się w gaz, gaz idzie w dół i mamy cykl kompletny.) i już masz zaczątek nowego świata. Tworzenie bohaterów to pestka. Dopasowujesz ich do koncepcji… Tylko ta koncepcja… Jak tu, w czorta, wymyślić coś, co zajmie postaci na dłuższy czas, nie znudzi autora i jeszcze tym, no, odbiorcom się spodoba. Tak, to chyba największy problem. Łatwo jest ulepić krótką formę. To jak z lepieniem bałwana. Robisz małą kulkę, turlasz ją aż zrobi się wystarczająco duża i po kłopocie. Gorzej, kiedy chcesz toczyć kulę tak wielką, że brakuje Ci sił. I to jest właśnie istotą całego przedsięwzięcia. Znaleźć dźwignię, która poruszy największą kulę. Historię, po której będzie można powiedzieć „skończyłem”. No, ale to nie dzisiaj. Kurwa, czyli jak zwykle. Kończymy na myślach, bez konstruktywnych wniosków.
Duduś strzelił niedopałkiem, który nakreślił piękny ognisty łuk i wylądował z sykiem w kałuży. Czas do domu, nie ma co się kręcić po nocy.
W niedużej kawalerce dominowały książki. Jakże by inaczej. Miejsce na regałach skończyło się już dawno. Kolejne pozycje układały się w mniej lub bardziej stabilne piramidy. Mieszkanie było raczej ciemne, ale to nie stanowiło problemu, a wręcz zaletę. Duduś nie lubił światła.
Dobra, jest paczka fajek, koty przegonione z miejsca pracy. Możemy zaczynać kończyć. Papieros wypalony na cztery pociągnięcia zawsze rozjaśnia nieco umysł.

Duduś, miła niespodzianka
A gdzie można to przeczytać w jednym kawałku?

Paulka, jak się cześkiem maila przyśle, do się ładny plik dostanie

Zaiste, stało się tak jak napisałeś
Jeszcze raz dzięki

Magia jakaś
To ja jestem wdzięczny

Wątek wdzięczności możemy już chyba zakończyć

A wspominałam, że byliśmy w kinie na "Pasażerach"? Nie wiem co mówi filmweb ale dla mnie to lekka komedia romantyczna z ładnymi efektami specjalnymi. I mało bohaterów umiera, dodatkowy atut

Spoko Nie mówiłaś, ja to ciągle pod wrażeniem nowym SW

Kończę na dzisiaj

Papieros wypalony na cztery pociągnięcia zawsze rozjaśnia nieco umysł. Gdzie to byłem – zastanowił się Duduś - knajpa, Chomik, gliniarze, opowiadanie w centrum. Ok, bezkostna lalka. Teraz należałoby dodać element, który wzbudzi dobre uczucia. U odbiorcy, rzecz jasna, bo dzieciak jeszcze chwilę pocierpi. Jego rodzice z resztą też.
Kolejny papieros tlił się w popielniczce, klawiatura zaczęła stukać.
„Ciężkie, stalowoszare obłoki otoczyły przybytek. Świat wirował z niewyobrażalną prędkością. Wierzący w Stare Bóstwa mogliby rzec, że oto dawni właściciele wracają na swoje włości. W szalejącym chaosie wydawałoby się, że dobro nie ma już sił by przeciwstawić się zagrożeniu. Ale oto coś, co dostrzegła matka chłopca sprawiło, że cień uśmiechu zagościł na jej twarzy. Przy kominie chaty znachorki, obojętne na wszystko wokół, dokazywały dwie małe jaskółki. Ich śnieżnobiałe piórka wyraźnie wyróżniały się na tle ciemniejącego świata, a radosne ćwierki zdawały się przemieniać nicość w byt.”
O, to wymyśliłem, podrapał się po głowie literat. Antoś przeczyta i zdębieje. Bo czy mogą być w takim miejscu jaskółki? Oczywiście, że mogą. Dlaczego nie? Jaskółki są zdaje się symbolem nadziei. A czegóż to bardziej potrzeba rodzicom chorego, kurde, opętanego dziecka, niż nadziei? Dobra, to się broni. Literat wygrał kolejną potyczkę ze swoimi wątpliwościami. Dalej.
- Spójrzcie na te dwa ptaki – rzekła znachorka – dopóki one nie odleciały, wciąż jest nadzieja na odzyskanie chłopca.
A nie mówiłem? Pochwalił się Duduś.
- Teraz przychodzi czas waszej najwyższej próby. Nie miejcie wątpliwości, nie miejcie lęku. Wierzcie, że zastaniemy dzisiaj pogodny wieczór i gwiaździstą noc.
- Takie se. – westchnął wpatrzony w kartkę – ale chyba nic mądrzejszego nie wymyślę. Najwyżej zrobi się jakąś drobną korektę i będzie grało.
Zbliżyli się do drzwi chaty. Nagle stało się coś niepojętego.
Tia, jakby dotychczasowe zdarzenia były na porządku dziennym.
Oślepiający błysk uderzył z całą mocą w udręczoną rodzinę. Na moment stracili wzrok. Ojciec o mało nie upuścił syna. Matka zaszlochała z przestrachu. Ale już po chwili otuliło ich uczucie piękna. Siła, która potrafiła przenosić góry zdawała się spływać na nich z każdą sekundą.
- Podejdźcie moi mili – głos tak cudowny, że zdawał się pochodzić z raju otulił ich niczym ciepły pled w mroźną noc.

:paula_jasu komedie romantyczne są dobre tylko jak ktoś umiera

Druga pobudka dziś
Oboje jesteśmy chorzy, całe szczęście że dzisiaj wolne
I jeszcze Duduś na pocieszenie

:szatkus, a komedia romantyczna jest dobra, gdy na końcu jest ślub

:paula_jasu po co ten pośpiech?

upał wyraźnie zelżał

o, nie zauważyłem, że kursywa się zebździła i jest jej więcej niż powinno

ja lubię. Teraz jest zajebista temperatura. Wiosno nie przychódź

:szatkus, lepsze to niż wysoka wilgoć, - 5 i wiatr ale fakt, że ubieram się przed wyjściem na zewnątrz jakieś 10 - 15 minut nieco mnie wkurza

Może sobie być zimno bo się nigdzie nie wybieram. Gorzej jutro

A u nas mała rewolucja, chłopak młodej na święta dostał prezent - zamiast umowy, wypowiedzenie. Znalazł szybko pracę w Krakowie i dzisiaj się przeprowadził do młodej. Chyba się skończą częste odwiedziny

obawiam się, że teraz będziesz miała parkę na głowie

O tym nie pomyślałam

15 minut? Toż to kurtka, ewentualnie czapka i w drogę

:szatkus nope, chyba rok temu zdałem tę relację : dwie pary skarpet, podspodnie i spodnie, koszulka termiczna, bluza, druga bluza, chusta pod szyję, ciepłe rękawiczki, kurtka, buty. Dziesięć minut niewyjęte Ja naprawdę mam niski próg odporności na zimno

Ty się ciesz, że dzieci nie masz, bo byś drugie tyle tracił na ubranie dziecka. A sam byś się zdążył zapocić