Tak, całkiem ślicznie, i zaliczyłem dzisiaj wycieczkę do klienta, co trafia mi się niezwykle rzadko Szybko się siostrze odwidziało

e no, nie dramatyzuj

, nawet jeszcze szybciej a do robiłeś temu klientowi ?

:janekradas i cieszyć się życiem

:Paulka, w sumie to robiłem za kuriera. Trzeba było zabrać laptoka na obdukcję, a że klienta mam właściwie po sąsiedzku, to nie było sensu fatygować chłopaków z firmy

A powiem Wam, że świat to niezły kutas jest. Wychodzę ze sklepu, na chodniku stoi stareńka kobitka, obok niej leżą dwie siaty z zakupami. Pani zagaduje jakąś młodą parę, czy by nie ponieśli jej zakupów, chłopak bierze torby (akurat ich mijałem w tym momencie), pyta dokąd iść. Pada odpowiedź. I mina młodej parze rzednie bo im najwyraźniej niezbyt po drodze. Dwieście pierdolonych metrów do przejścia (usłyszałem gdzie jest punkt docelowy), ale już, kurwa, niezadowoleni. Piętnaście minut was zbawi, pajace zafajdane. No to cofam się trzy kroki. Mówię, w sumie to w moją stronę, wezmę te siaty. Nic tam, że średnio mi było po drodze. Detal. Przecież rozchodzi się o to, że starsza pani nie jest w stanie dotaszczyć skromnych sprawunków. Biorę siaty, użyczam ramienia, jakoś tam drepczemy powolutku. Pani jest świeżo po zawale, rehabilituje niedawno złamaną nogę, jest sama od piętnastu lat, na leki kardiologiczne wydała 154 złote, co po dodaniu do miesięcznych opłat sprawiło, że zostało jej do następnej emerytury jakieś 80 złotych. Kurwa. Nie gotuje, je dwie kajzerki (bułki, podobno w niektórych rejonach kraju nie znają określenia kajzerka ) z serkiem dziennie. Do tego wyjebało jej korki na klatce schodowej i ma ciemno w mieszkaniu od wczoraj, a nie wie do kogo zadzwonić. To zadzwoniłem, i poprosiłem o pilny przyjazd dyżurnego elektryka. Cholernie się wzruszyłem, bo jak się żegnaliśmy to na tej potwornie umordowanej twarzy zobaczyłem... uśmiech.

A świat jest pierdoloną świnią, bo starsza pani nie może sama zanieść jedzenia do domu. I musi być zdana na łaskę i niełaskę obcych ludzi.

I nie, nie odkryłem Ameryki, że starsi ludzie mają przegwizdane. Zwyczajnie mi się ulało.

Eee tam, Babcia ma po prostu grafik niegarnięty. Mam taką babcię u siebie w bloku, ledwo o kuli wchodzi na ostatnie piętro, a z zakupami już wcale, bo druga ręka na poręczy. Natomiast bardzo dobrze wie o której ja i młodszy sąsiad wracamy z pracy, w tych porach dziarsko drepce ze sklepu. Dziwnym trafem zawsze ją spotykamy na odcinku od sklepu do ławeczki, a gdy się spóźnię siedzi na ławeczce (tu ma chyba pit-stopa ). Zdziwiona, że akurat dziwnym trafem się spotkaliśmy zawsze wita mnie uśmiechem. Ten numer przechodzi jej od trzech lat

Dzisiaj piekło i szatani mają bal, właśnie wysłałem laptopa HP do serwisu gwarancyjnego, zapakowałem go w pudło po lapku Della

, Ty hardkorze

no grubo pojechałem

A reszta gdzie się podziewa?

My zakończyliśmy drugi dzień alkoholizowania się i życia towarzyskiego

a nie wiem gdzie reszta. Ja prowadzę spór między dwoma dżentelmenami, co jest trochę ryjącym beret zajęciem

Ja podczytuję, ale jakoś tak nie mam weny, żeby kulnąć

jakoś nie jestem przekonany, może być? Zastanawiam się, czy nie puścić historii innym torem, a to gdzieś zostawić obok Dwa pierwsze zdania kończyły poprzednią część

Wkurzony literat pracował znacznie bardziej efektywnie. Co prawda, takie irytowanie Dudusia zazwyczaj podnosiło odsetek ofiar w danej legendzie, ale takie straty Antoś był w stanie przyjąć na swoje barki i sumienie.
- Historie, Chomiku. – Odpowiedział Duduś.
- Często Cię rozumiem, ale jeszcze częściej nie nadążam.
- Historie, jest ich do opowiedzenia co najmniej z tysiąc. Jeśli nie więcej. Nie skupiam się na powieści z prostej przyczyny. Musiałbym związać się z bohaterem, może grupą bohaterów i opowiedzieć jedną historię.
- Każdy przecież może mieć swoją, osobną. – Nie zgodził się bibliotekarz.
- To nic, nadal będą tworzyć tę jedną, wspólną. Nie ma znaczenia, że każdy z nich będzie miał inną przeszłość, inne pochodzenie, czy rozbieżne doświadczenia. Wszystko musi się opierać na założeniu, że prędzej czy później ich losy się splotą, by doprowadzić do zakończenia opowieści dotyczącej pewnego podmiotu. A ja nie chcę się wiązać na tak długo z jedną linią.
- Bzdura, przecież istnieje mnóstwo powieści wielowątkowych. Historie się przeplatają w wielu punktach, ale są osobnymi bytami. Tak jak na przykład autostrady. Biegną sobie ze wschodu na zachód, południa na północ , lub jak tam wymyślił ich twórca. A przecież się przecinają.
- Kiepski przykład. Przecinają się, w teorii, bezkolizyjnie. Czyli historia „A” przebiega bardzo blisko historii „B”. Nad nią, pod nią, ale nie przez nią. Podążając za twoją analogią, historia „A” musiałby zjechać ze swojego toru i dołączyć do historii „B”. Więc jego droga by się skończyła. Finito. W miejscu zetknięcia coś definitywnie należałoby zakończyć.
- Połączone dwie historie, to przecież zupełnie nowa. – Nie dawał za wygraną Chomik. Swego czasu, przy dłuższym posiedzeniu nad trunkami i drukami, przysiągł sobie, Dudusiowi oraz pradawnym Bogom, o których akurat czytali, że zmotywuje przyjaciela do napisania kolejnej powieści. – Powiem Ci co jest istotą problemu. Boisz się.
- Co takiego? – Duduś aż się poderwał z ławeczki – Ja się boję? A może wyjaśnisz uprzejmie, czego się boję?
- Nie wiesz? Już Ci mówię. Boisz się poświęcić na dłużej. Obawiasz się oddania jednej sprawie, bo czujesz, że utkniesz albo ci się znudzi. Idziesz na skróty siedząc tylko przy legendach. W porządku, poświęcasz im dużo czasu i uwagi. Pomijając te pisane na odwal się. Ale mimo wszystko boisz się wsiąknąć na dłużej. Pytanie zasadnicze brzmi „dlaczego?”. Dlaczego pisarz boi się pisać? Talentu ci nie brakuje. Czas i materiały masz. Po pomoc i konsultacje zawsze masz do kogo przyjść. O każdej porze dnia i nocy. Wiesz przecież. A jednak pozostajesz przy krótkiej, no czasem nieco dłuższej formie. Zastanów się, opowieść o chacie skończymy pewno na dwa, góra trzy razy. Dzisiaj już wątpię, choć to możliwe. A przecież pisałeś już powieści, całkiem udane. Nagrodę masz na koncie. To nie zobowiązuje?
- Zobowiązuje. Dostarczam przecież moim czytelnikom świeżą porcję rozrywki każdego tygodnia. Czy jak tam często wychodzi to pismo.
- Tak, i jeszcze za marketing i reklamę robisz. Może zacznij pisać też hasła promocyjne. Twoje ostanie zdanie zasługuje na nagrodę gównianej reklamy roku.
Pierwsze skrzypce grał już alkohol. Nie wiadomo ile trwałaby jeszcze ta bezowocna przepychanka słowna, gdyby nie rozległ się pojednawczy głos pani Zosi.
- Te, mądralińscy, długo jeszcze zamierzają tak pierdolić? Zamykać już czas. Porządni klienci poszli do domów, czy gdzie tam planują dzisiaj spać. Tylko wasze manele zostały przy stoliku, i wy, dwie nieszczęsne łajzy, szukające natchnienia nad szklanką piwa. Zabierać mi się raz, dwa i nie wcześniej jak jutro przed piętnastą mogę was dalej gościć. Dzisiaj bar zamknięty. Koniec tego bajdurzenia.
- Tak jest pani Zosiu. – wspólnie odpowiedzieli przyjaciele i zebrali się do poskładania swoich klamotów. Z barmanką nie ma żartów. To wiedza powszechna.
- A my jeszcze nie skończyliśmy – powiedział Antoś.
- Dopiero zaczęliśmy, mój drogi, dopiero zaczęliśmy…

za dodatek do kawy

I ja się chciałam zapytać, jak trzymaliście te kciuki, że mi poprawianie stopy nie wyszło, co?
Nie jestem pewna, czy poproszę was o kciuki, jak będę urodę poprawiać
Ale za dwa miesiące będziecie mieli możliwość się wykazać znowu

:kaab poprawiać urodę? A od kiedy próbuje się poprawiać ideał? To se ne da

Wyspaliście się dziś? Bo ja wręcz przeciwnie. Niech mnie ktoś dobije

starał się człek jak mógł z tymi kciukami

wieczór

:kaab, przepraszamy. Postaramy się bardziej

A Dudusia zostawiam sobie na jutro

Czasem chodzimy, w tym roku akurat nie, ale mamy z poprzednich lat poświęconą palmę, może się nie przeterminowała
A jest takiej średniej wielkości

nie chadzam

cześć

ale macie gupi tytuł wątka

wyczuwam zazdrość

zazdrość

:no nie mogę

, Duduś mi się podoba, ale może warto byłoby zajrzeć znowu do chaty?

Wstałam

:Paulka, się zajrzy do chaty, w sumie to myślałem, żeby tych dwóch ochlapusów na 48h na dołek posłać

Ale tak dosłownie?

aha, nazwijmy to umownie niekonwencjonalnym powrotem z knajpy do biblioteki i nieoczekiwaną interwencją służb mundurowych

ale to tylko pomysł, więc nie ma pewności czy tak się właśnie zadzieje

Dosyć oryginalny pomysł

Od jakiegoś czasu kombinowałem jak ich wsadzić do paki, i chyba wreszcie mam plan