Bo człowiek wtedy zagląda w portfel i wie, że jedyna granica, na której przekroczenie pozwalają fundusze, to ta województwa. :<

użyj wyobraźni

Zmień pracę, weź kredyt...

Gorzej, kiedy czytasz artykuły podróżnicze, podróżników którzy praktycznie za darmo zwiedzają cały świat, i nagle zdajesz sobie sprawę, że tym, co Cię zatrzymuje jest:
1. lenistwo,
2. strach,
3. uzależnienie: od internetu,
4. i telefonu,
5. ciepłej wody, wanny i łóżka,
6. regularnych posiłków,
7. brak wiary w siebie.

I wystarczy powyższe olać, nauczyć się grać ze trzy melodyjki na harmonijce i zebrać tyle kasy, żeby kupić namiot, śpiwór i plecak (ewentualnie rower, jeśli nie chcesz stopować), żeby wyruszyć na drugi koniec świata, przeżyć i wrócić za kilka lat bogatszy o doświadczenie i wspomnienia przygód, które starczą na spisanie kilku książek, z których wpływy wystarczą Ci do spokojnego, skromnego życia.

Ech...

nie czytaj

:frrru Szczególnie Ci, co zwiedzają zamorskie kontynenty. Słyszałem o takich co łapali samolot na stopa, większość nie żyje. : P

Cejrowski zaczynał sprzedając pralkę na bazarze

Przeczytałem Cejrowski, ale w zestawieniu z pralką pomyślałem o Chajzerze. I tak siedzę i się zastanawiam... pracował w radio i w telewizji, teraz wrócił do pralek, ale co to ma wspólnego z podróżami Chyba jest za gorąco

:Fuleren słyszałam o takich, co na stopa załapali się na statki pływające na zamorskie kontynenty i o takich, co bilety samolotowe dorwali za niecałe 100euro (ostatnio z Niemiec na Kubę 30e, do Japonii kiedyś widziałam za 70e).

:frrru Za 100 euro to ja mam stancję opłaconą na miesiąc. :/


Jestem realistą, nie dla mnie wycieczki zagraniczne.

W życiu na żadnej nie byłem, a mój najdłuższy wyjazd na wakacje trwał 3 dni.

:fuleren , skyscanner.net i booking.com i można się bawić. Nawet 5-gwiazdkowy hotel w niektórych miastach to żaden wydatek. Oczywiście można znaleźć i hostel za prawdziwe grosze - w niektórych krajach doba ze śniadaniem to nie więcej niż 30 złotych. A praktycznie wszędzie jest coś do zobaczenia. Zwykle najdroższe są loty ale i tu można trafić - np. 1000 złotych do Tajlandii w dwie strony a i tak da się taniej. Można też przecierpieć autobus. Nawet na chwilę obecną można jechać na tydzień do Bułgarii za 300 złotych (oczywiście z zamieszkaniem). Trzeba tylko chcieć.

:fuleren w sumie masz rację, trzeba być realistą: są ludzie, którzy coś robią i są tacy, którzy narzekają.

Ja tam jestem z tych, które powstrzymują punkty, które sama wymieniłam. Ale nie przeszkadzało mi to np. spędzić tygodnia w Pradze za 40e (z pysznym jedzonkiem, atrakcjami, noclegami z wifi, dojazdem itp.). Jak chcesz się ruszyć i coś zobaczyć to daj znać na cześka, mogę podrzucić jakieś pomysły.

:frrru Raczej nieprędko będę miał okazję. Studiuję, więc do czerwca jestem uziemiony, a potem albo jakaś robota, albo siedzenie w domu, bo mi by było wstyd wyjechać tak samemu i rodzinę zostawić. Już taki ze mnie rodzinny typ, że rezygnuje ze wszystkiego, byleby innym przykro nie było.

Egzekli. Można zwiedzić pół Europy ze stówą w kieszeni, grunt to chcieć

A poza tym wszystkiego się boję, a temat założyłem tylko żeby ponarzekać, bo jak się znam oleję wszystkie dobre rady. :P

:fuleren jak studentem byłem to nawet nie wyobrażałem sobie wycieczki zagranicznej a teraz już przestałem liczyć kraje, kóre odwiedziłem. Najdłużdzy urlop to cały miesiąc na Filipinach.

:salival Co studiowałeś?

Nevermind, pracujesz za granicą.

:fuleren studiowałem pierdoły, ale w Polsce specjalnie też nie miałem powodów do narzekań Całe sudia przepracowałem w zawodzie, ale jakoś nawet nie wyobrażałem sobie wtedy, że mógłbym za granicę na urlop wybyć. Zmieniło się to jakieś 5 lat temu.

W czasie studiów to dobrze wziąć udział w jakimś konkursie zagranicznym, napisać artykuł na konferencję i postarac się o dofinansowanie z uczelni/sponsora. Najczęściej jest z tym niestety mnóstwo roboty

Można też, na wakacjach, pojechać do pracy za granicę i przy okazji pozwiedzać. Umów się z jakimś kuzynem i wyjedźcie razem

:fuleren , trochę Cię nawet rozumiem, bo priorytety zmieniają się wraz z zaspokojeniem innych potrzeb, często są one jednak ekwiwalentne. Trudno myśleć o podróżach, jakby tanie nie były, jeżeli liczy się każdą złotówkę wydaną w sklepie. Wtedy priorytety są inne, a zaoszczędzone 300 złotych szkoda wydać na cokolwiek, choć w efekcie i tak się przysłowiowo przepierdala.

Są jednak ludzie, którzy nie są wcale bogaci ale i zaspokajaniem bieżących potrzeb nie muszą się specjalnie przejmować. Tych nie rozumiem, oczywiście wtedy gdy narzekają. Bez problemu oszczędzają na nowy telefon, telewizor, cokolwiek, ale kiedy myślą o wakacjach to wszystko urasta im do niesamowitego problemu, wszystko wydaje im się ultra drogie, choć często tego nawet nie sprawdzają. Dajmy na to za cenę nowego iPhone można pojechać na tydzień do Dubaju i mieszkać w 5* hotelu ze śniadaniem, we dwoje. Kiedyś kolega powiedział mi, że nie rozumie mnie i nigdy by tyle nie zapłacił. Zapytałem go, czy telefon lub cokolwiek innego, co ma będzie pamiętał przez całe życie, będzie robiło to na nim wrażenie albo będzie o czym opowiadać? A tak, mimo że to tylko tydzień, wrażenie będzie niezapomniane. A telefon w kieszeni... no cóż. Każdy lubi rzeczy ładne, ale to raczej nie to samo. Oczywiście są osoby, które w ogóle nie cenią sobie podróży i ważniejsze są dla nich gadżety i inne takie, rozumiem.

I dotyczy to wielu rzeczy - ludzie zbierają na samochody, choć często nie są im potrzebne. I to też rozumiem, są fani motoryzacji itd., ale nie rozumiem kiedy wzdychają ciężko, że pojechaliby/polecieli tam i tu. To nie takie trudne. Najlepsza grupa osób to tacy, którzy twierdzą, że "na nic ich nie stać", że na dalekie wakacje jeżdżą tylko bogacze, ale bez problemu potrafią wydać stówkę albo i więcej na alkohol w weekend (jak pracowałem dawno temu na dyskotece, to ludzie, którzy prawdopodobnie nigdy za powiat nie wyjechali, zostawiali pod wpływem alkoholu swoje tygodniówki). A przecież bez problemu można się bez tego obejść.

Ludziom zwyczajnie brakuje wyobraźni, chęci, planowania. Chętnie narzekają, wzdychają, wszystko im przeszkadza. Świat się zmienił, ciekawe rozrywki nie są już tylko dla bogatych, skomercjalizowały się na całego, tak żeby jak najwięcej osób mogło skorzystać. Niestety niektórzy żyją filmami z lat 90' i nawet głupie narty są dla nich jakimś luksusem. Jeszcze kilka lat temu, kiedy byłem studentem i zarabiałem ułamek tego co teraz, pojechałem z dziewczyną na sylwestra na narty, na 5 dni. Za dojazd i powrót (z drugiego końca Polski), nocleg, karnety i wypożyczenie sprzętu zapłaciliśmy niecałe 700 złotych za osobę. A dało się jeszcze taniej, wystarczyło mniej wybrzydzać i wcześniej się zorganizować.

Tak, coś w tym jest. Tak jak wspomniałeś "nawet głupie narty są dla nich jakimś luksusem". To mi przypomina, że wyjeżdżam w Tatry od... 12 lat. I dojechać tam nie mogę.

Gdybym jechał sam może i by coś wyszło, ale ja nie potrafię wakacji spędzać inaczej niż z rodziną - dlatego wszystkie moje plany są zazwyczaj odkładane na półkę nie z mojej winy.


Ale nawet kuźwa olać rodzinę, wyjechanie sam jak palec jest jak dla mnie średnio przyjemne, już wolę nie jechać. :/


I to nie jest tak, że się wydaje na zbytki, gadżety, a na wakacje szkoduje.
Nie mam iPhona, codziennie eksploatowany, jedyny samochód jest ma już prawie 20 lat... Mam wrażenie, że cała kasa ucieka oknem, bo na nic się nie wydaje, a jej nie ma.

Poza tym nie pracuję i czynsz i jedzenie na studiach opłacam z kieszeni rodziców, wystarczająco mi wstyd z tego powodu, a jeszcze miałbym żydzić kasę na wyjazd samemu bo mam taki kaprys? :/


Musiałbym najpierw do roboty pójść, a w tym roku z różnych względów nie mogłem.

:fuleren , od 12 lat? To ile ich masz? Rozumiem stosunek do rodziny, rozumiem też poczucie zobowiązania, musisz poczekać na pracę albo znaleźć więcej determinacji w znalezieniu dodatkowego zajęcia.

:nevya 21. A wycieczki w góry nie mogę się doprosić od 3 klasy podstawówki. :P

Właśnie studia dają więcej możliwości. Zapisz się do koła naukowego- często organizują objazdy finansowane przez uczelnię. W tej Pradze byłam na projekcie Wyszehradzkim- posłuchałam trochę o cyberprzemocy, pozwiedzałam fajne miasto, zjadłam knedliczki i smażeny syr, wypiłam Kozela, poznałam ciekawych ludzi, do CV można dopisać (ponoć niektórzy pracodawcy lubią takie bajery- nie syr, projekt). Takich tygodniowych projektów unijnych/opartych na współpracy kilku krajów, jest bardzo dużo, często finansowane w 100%. Skoro sumienie nie pozwala Ci na balowanie z dala od rodziny, a chcesz podróżować, to tu masz możliwość jednoczesnego podróżowania i nauki co z pożytkiem dla przyszłej kariery na pewno będzie. Poza tym Erasmus (Nie, nie jest tylko dla bogatych. Nie, nie zawala się roku. Nie, nie chodzi w nim o picie i bzykanie. Tak, daje dużo do doświadczenia i znajomości języka. Tak, możesz wybrać praktyki, dostaniesz więcej kasy na pobyt i jak będziesz miał szczęście to jeszcze od pracodawcy).

Powodzonka w życiu.

:fuleren , uf, ulżyło mi. Myślałem, że masz ponad 30 lat No cóż, postaraj się znaleźć pracę, najlepiej na czarno Wiem, że łatwo mówić i różne są sytuację, ale to chyba jedyne wyjście na rozwiązanie problemów.

:nevya W tym roku nie mogłem znaleźć roboty z przyczyn takich, że miałem w rodzinie wesele, pogrzeb, a poza tym remont dachu w garażu - no po prostu się nie dało.


:Frrru Erasmusa by moja rodzina nie przeżyła, i tak jak nie przyjeżdżam na weekend to mam jakieś 10 telefonów, że tęsknią. Poza tym mój angielski, cóż, jest w miarę ok w piśmie, ale ze słuchania ze zrozumieniem jestem lekko do tyłu.

:Fuleren love trolling
ja jebie

To ja jeszcze dodam magiczne hasło EVS. Pozwiedzałem trochę w ramach projektów i to za frajer Chcesz namiary to cześkuj.