Wygląd enta był analogiczny do wyglądu gatunku drzew, jakim się opiekował; z tą różnicą, że entowie mieli twarze i kończyny. Na ogół mierzyli 14 stóp. Nie umierali, tylko „drzewieli”, czyli przestawali poruszać się i mówić. Mieli grubą skórę podobną do kory. Zazwyczaj działali wolno, z wyjątkiem chwil wyjątkowego wzburzenia. Ich jedynym źródłem pożywienia była źródlana woda, która miała tę właściwość, że pobudzała wzrost.
Do entów podobni byli huornowie, bardziej, niż entowie podobni do drzew: także silni, lecz znacznie mniej ruchliwi. Mieli swój własny język. Odegrali sporą rolę w czasie Wojny o Pierścień, kiedy to wraz z entami przeprowadzili atak na Isengard.