Wrzucą koty.

aż zarżałem z radości

... a jak grube koty??

Po prostu przypomniała mi się historia, która zdarzyła się znajomej mojej babci. Siadajcie, przygotujcie sobie coś do picia, będzie tl; dr.

Rzeczonej znajomej zalągł się był w domu szczur. Nie taki pierwszy lepszy, ale wypasiony jak Maybach Rydzyka i wielki, jak ego Kaczyńskiego. W ciągu dnia bezczelnie łaził jej po mieszkaniu, nic sobie nie robiąc z pisków właścicielki oraz ciskanych w jego stronę obelg i kapci. Po jakimś czasie kobieta przyuważyła, że szczurzysko wygryzło sobie wejście do mieszkania w ścianie za wielką szafą, która z jakiejś przyczyny nie mogła do tejże ściany przylegać (jakiś ozdobny wieniec czy inny qui hui).

Skoro szczur w domu, to pierwsze logiczne rozwiązanie problemu - kot. Znajomi jej pożyczali czy podrzucali różne sierściuchy, ale przy pierwszej konfrontacji z gryzoniem koty podawały tyły - jeżeli zdążyły. Szczur je traktował, w zależności od humoru, jak zabawkę albo przekąskę. Do czasu jednak...

Wkurzona całą sytuacją, babka udała się do schroniska i wyprosiła największego zakapiora wśród kocich lokatorów. Kocisko wyglądało jak krzyżówka norweskiego leśnego i czelabińskiego popromiennego, na mordzie więcej blizn od Popka, jedno ucho dziurawe jak polski budżet, a na pysku uśmiech Jakuba Wędrowycza. Do przywiezionej przez pańcię klatki rozmiar XXXL ledwo weszła ta kodzilla.

W domciu pańcia postawiła klatkę tuż przy szczelinie między szafą a ścianą, otworzyła drzwiczki, a dalej było już jak Trupexpressie czy innym Fakzejtung - trzymała, ino nie kredens, ale szafę. Porządny, przedwojenny mebel chwiał się pod naporem ciał walczących bestii jak kurs złotego po wygranej Trumpa.

Kiedy sytuacja zaczęła się uspokajać, babka, wsparta adrenaliną, odsunęła nieco szafę. Szczur jeszcze dychał, choć był całkiem uczciwie wypatroszony. Kodzilla wyglądała jak Terminator przed końcem filmu - tu kikucik, tam wystające żeberko, jeszcze gdzie indziej zwisające oko, całość uczciwie ozdobiona juchą.

Happy end jest taki, że kocisko jeszcze ładnych parę lat pożyło, pańcia z zaskórniaków wyłożyła uczciwą sumę na weterynarza-rekonstruktora, a historyjka, co i rusz ubarwiana, wzbogaciła rodzinny skarbczyk opowieści popromilowych.

Zasypią cię stewią albo jakąś wegańską masą.

a ja miałam kiedyś kotkę Lulu. Jak się nazywała, tak wyglądała - wiotka, krucha, drobna, wiecznie w rujce, ewentualnie przy nadziei.
I ten koci motylek wydusił w ciągu nocy całe gniazdo szczurów. 7 dorodnych sztuk. Kopałam grób masowy w ogrodzie, podczas gdy ona się przechadzała i wdzięczyła do kocurów za płotem

:gatinha Mój kocur wygląda jak Bruce Lee wśród kotów, gibki, szybki, pręgowana śmierć, żywa sprężyna z pazurami. Jak na oknie siada wróbelek to Bruce Lee w moment siedzi w szafie osrany ze strachu.

Gruby czarny kot też przejdzie

If u know what I mean ;-) ;-) ;-)