Doom Bar Amber Ale z The London Comedy Club. Postanowiłem sprawdzić czy standup tutaj też jest taki ch*owy jak polski

zialena82 - zamordowałaś mi wątek, dzięki

A poważnie to odniosę się do tych standupów. Doświadczyłem dziś 3, ale jeśli wezmę pod uwagę naprawdę świetnego MC ( prowadzącego ), to i można powiedzieć 4 występów.

Przyznam, że bawiłem się naprawdę przednio. Jest spora różnica między polskim a brytyjskim standupem. Kilka takich spostrzeżeń:

- Komik brytyjski wyśmiewa głównie... siebie ( co zresztą jest specyficzne dla brytyjskiego humoru )

- Za wiele wulgarności w tym nie było. Najwulgarniejszy był prowadzący, ale jednocześnie gość z taką energią i charyzmą, że to naprawdę nie przeszkadzało. Ostatni komik, który był jednocześnie gwiazdą wieczoru i tworzył postać czarnego gangstera nie użył żadnego przekleństwa. A przyznam, że rozbawił niesamowicie.

- Publiczność jest bardzo ważna. Stała komunikacja z publicznością i próba wciągnięcia jej w show naprawdę wiele robi. Szczególnie, że odpowiedzi są dosyć nieprzewidywalne

- Całe show jest naprawdę pełne energii i co ważne - nie opiera się na jednym wałkowanym dowcipie przez 15 minut.

- Nie bycie monotematycznym. Skecze powinny być krótkie i zwięzłe. Często przejście między skeczami odbywa się przy współudziale publiczności.

- Improwizacja. Jeśli chodzi o polski standup na ogół wszystko brzmi jak czytane z kartki. Zaangażowanie publiczności zmusza występujących do improwizacji i ci, których dziś obejrzałem naprawdę dali sobie radę.

- Ale gość prowadzący wieczór był najlepszy

Piszę to, bo ostatnio skomentowałem kilka polskich standupów. Nie wiem skąd taki ich wylew na JM ostatnio, ale wszystko co się pojawia jest tak żałosne, że zacząłem wierzyć, że standup jest po prostu tak żałosną formą rozrywki. A jednak nie jest. Da się to zrobić tak, by nie nudziło i nawet bez zbytniej wulgarności ( czego absolutnie nie spodziewałem się po brytyjskiej komedii, przecież tutaj wulgarność to norma ).