O NAZWISKO POLEGŁYCH BOHATERÓW.
Według powszechnego prawa cywilnego, dzieci nieślubne mogą na wniosek rodziców uzyskać prawa dzieci ślubnych. Wojna wprowadziła w tę kwestyę nowe zawikłania. Wielu młodych ludzi, posiadających nieślubne dzieci, padło na polu bitwy, skutkiem czego niemożliwą stała się ich legitymacya przez subsequens matrimonium.
Ze względu na tę konsekwencyę, oraz wychodząc z zasady, że bohaterska śmierć za ojczyznę wyrównuje wszelkie niedokładności, monarcha polecił ministrowi sprawiedliwości, aby wszelkie prośby o ulegitymowanie nieślubnych dzieci poległych lub skutkiem trudów wojennych zmarłych wojowników, o ile ojciec miał zamiar poślubić matkę, a przynajmniej dziecko tak jak ślubne traktować — uwzględniając w szerokim zakresie przemawiające za tem okoliczności, przedkładali do Najwyższego zatwierdzenia, o ile naturalnie nie staje temu na przeszkodzie interes dzieci ślubnych, lub wzgląd na powszechną moralność.
Równocześnie zastrzegł sobie cesarz prawo, iż w wypadkach rzeczywiście na uwzględnienie zasługujących, może zezwolić przy sposobności legitymowania dzieci, także i matce nieślubnych dzieci na noszenie nazwiska rodowego ojca.
W wykonaniu tego postanowienia poleciło ministeryum spraw wewnętrznych władzom politycznym, aby kobietom i dziewczętom, które były zaręczone z poległymi lub zmarłymi wojownikami, zezwalały na przyjmowanie i noszenie nazwiska rodowego ich narzeczonego, po stwierdzeniu jednakże przedtem, że w każdym poszczególnym wypadku obie osoby były rzeczywiście zaręczone, istniał trwały zamiar małżeństwa a nie było żadnej przeszkody, od której nie istniało zwolnienie.
W wypadkach, w których kobietom dozwolono przyjąć i nosić nazwisko poległego wojownika, wszelkie władze są obowiązane na przyszłość oddawać im tytuł „pani" a nie „panna" zarówno w urzędowaniu ustnem jak i pisemnem.
Wreszcie wyraża rozporządzenie powyższe życzenie, że do wymienionych wyżej zasad dostosuje się także pożycie towarzyskie i stale odda matkom uznanych za ślubne dzieci oraz narzeczonym poległych wojowników, którym dozwolono na noszenie nazwiska zmarłego narzeczonego —przyznany im urzędowo tytuł „pani".
Ilustrowany Kuryer Codzienny, 02-06-1917
https://100lattemu.pl/
