T/I został zaprojektowany jako przeciwwaga dla zaskakująco skutecznych i sprawiających myśliwcom imperialnym dużo kłopotów X-wingów. Głównym jego zadaniem była walka z myśliwcami przewagi powietrznej. Zwrotniejszy i szybszy niż swój poprzednik podsiadał wzmocniony kadłub i szersze pole widzenia w kabinie. Podwójny silnik jonowy, który był napędem tej maszyny można było rozsynchronizować, co pozwalało na wykonywanie wielu pozornie niemożliwych manewrów i zaskoczenie niejednego zbyt pewnego siebie pilota Rebelii. W większości sytuacji bojowych T/I uważany był za odpowiednik X-wingów. Nie był jednak tak wielozadaniowy, ale za to lepiej sprawdzał się w zadaniach wymagających walki z myśliwcami. Brak osłon był w stanie nadrobić prędkością i zwrotnością, a dzięki silnemu uzbrojeniu mógł zestrzelić Y-wingi lub B-wingi bez większych problemów. T/I stosowane były często jako daleka eskorta dużych okrętów, a także osłona atakujących bombowców. Niektórzy ważniejsi dowódcy imperialni wywodzący się spośród pilotów myśliwskich często posiadali w swoich hangarach własnego dyspozycyjnego T/I, zazwyczaj wyposażonego w dodatkowe udogodnienia w rodzaju osłon lub hipernapędu (co jednak znacznie zwiększało wagę maszyny, obniżając przez to jej osiągi). Na T/I latał między innymi baron Soontir Fel.