Azz kulturożerca

Przemyślenie po nocy muzeów: mówią, że zwiedzanie muzeów to obcowanie ze sztuką i wiele można się dzięki temu dowiedzieć o historii swojego kraju. Byłem w Poznańskim muzeum Narodowym. Zwiedzanie wyglądało mniej więcej tak: O, fajny obraz Jezusa na krzyżu. Czytam tabliczkę - Jezus na krzyżu. Autor taki i taki, XII wiek. No i co? Podchodzę do kolejnego obrazu. O, znowu Jezus na krzyżu. Autor taki i taki, XIV wiek. No i co? A dalej 5 kolejnych Jezusów na krzyżu z nazwiskiem autora oraz datą. A potem św Anna z mieczem oraz córkami. Autor i data. Kim do diabła była św Anna? Dlaczego jest z mieczem? O co chodzi z jej córkami? Co niby mam wynieść z takiego zwiedzania, jeśli nie znam kontekstu danego dzieła? Albo to muzeum nie jest dla nowicjuszy tylko dla zaawansowanych, albo robione jest pod wycieczki z przewodnikiem. W innym przypadku nie ma sensu go odwiedzać, bo niczego się nie dowiesz ani nie nauczysz.

Nie wybierałem się na ten film. Zupełnie. Nie lubię filmów Blacka. Nie podobała mi się "Zabójcza broń", nie lubię "Bohatera ostatniej akcji", a trzeciego "Iron Mana" uważam za kompletną porażkę. Nawet obietnica zobaczenia kolejnej kreacji Goslinga, którego uważam za świetnego aktora, nie przekonała mnie do obejrzenia tego filmu. A jednak, wystarczyła informacja o tym, ze w Cannes się nim zachwycili, a ja polazłem do kina. Jestem łatwy.

Nie wiem co mnie podkusiło aby zainstalować popularne World of Tanks. Chyba to, że odpoczywam od steama. Co nie znaczy, że odpoczywam od gier. Przez tyle lat udało mi się ich unikać, nawet gdy współlokator grał w nie po 5 godzin dziennie, nigdy nie podkusiło mnie nawet spojrzeć mu przez ramię. Do grania podszedłem więc z umysłem tak świeżym jak to tylko możliwe. I co?