Plan

Jasne, fajnie jest mieć wyluzowaną matkę ale to już przesada...

* * *

- A czym ty się przejmujesz? - spytał Maciek - Ty swoje zrobiłeś i jesteś fair,
nie uwierzyła - jej problem.
- Nie, to jest mój problem. Bo chciałem mieć czyste konto zanim przyprowadzę
Krzysia do chaty.
- No to jak go przyprowadzisz to uwierzy przecież...
- Bo ja wiem... mało to kumpli u mnie bywa?
- No to wyliż mu ucho w jej obecności - roześmiał się - wtedy na pewno
uwierzy...
- Jasne, roześmiałem się- może jeszcze posunę go na kuchennym blacie kiedy
będzie robiła kolację?
- Dokładnie! - szalenie rozbawiła mnie ta absurdalna wizja... Ale coś w tym
jednak było...

* * * * *

Hmmm - nie jest taki głupi pomysł z tą demonstracją- myślałem. Nie dość, że
nie miałaby innego wyjścia jak mi uwierzyć to jeszcze dostałaby za swoje-
cały czas byłem na nią ściekły o to głupie zachowanie. Tyle, że Krzysiu
nigdy nie zgodzi się na coś takiego, to nie w jego stylu. On nawet się boi
dać mi buziaka w kolejce do kasy w hipermarkecie a co dopiero taki numer...

I wtedy wpadłem na pomysł.

Moja matka zawsze w niedziele lubi sobie uciąć drzemkę po południu. Drzemka
trwa jakieś dwie - trzy godzinki. To wystarczający czas, żeby przyszedł
Krzysiu i będąc przekonany, że nikogo nie ma w domu dał się wciągnąć w
jakieś macanko. A jak się mama obudzi i przyjdzie poprosić mnie na
podwieczorek to zobaczy to, co ma zobaczyć i po sprawie.
Oczywiście, gdybym wiedział, że przez ten durny plan stracę Krzysia
bezpowrotnie a i moje stosunki z matką zmienią się nieodwracalnie, nigdy bym
tego nie zrobił. Ale nie wiedziałem - wtedy pomysł zdawał się genialny.

* * * * *

- Na pewno nikogo nie ma?- spytał Krzysiu. Był wyraźnie spłoszony.
- A słyszałeś, żeby ktoś odpowiedział na twoje "Dzień dobry"?
- Nie.
- No więc nie masz się czym przejmować. A jak ktoś będzie szedł to usłyszymy.
- OK.
- Chcesz piwa?
- Nie, dzięki.
- A buzi?
- Tak.
No i tak się zaczęło. Miałem nadzieję, że nie skończy się za wcześnie i tak też się stało. Matka weszła do pokoju w wymarzonym wręcz momencie. Krzyś zbladł i nerwowo sięgnął po spodenki. Ona też jakby zbladła.
-I co - spytałem - teraz mi wierzysz?
- Wierzę, od początku wierzyłam- odparła, po czym zdjęła skórę z twarzy
ukazując pysk kosmity z wielkimi kłami, podeszła do sztywnego ze strachu
Krzysia i jednym kłapnięciem szczęki ogryzła mu głowę - A ty - teraz mi
wierzysz?
Zwymiotowałem.
- Posprzątaj tu trochę - dodała i wyszła, uważając by nie nadepnąć na
buchające krwią, pozbawione głowy ciało mojego chłopca.