Absurdy PRL: Listy do magazynu Veto II

Spółdzielnia Rzemieślnicza Włókienniczo-Skórzana „Aldona” we Wrzeszczu szyje całkiem przyjemne pikowane płaszcze w groszkowym kolorze. Cena umiarkowana – 7200 zł. I wszystko byłoby w porządku, gdyby nie drobny feler... Żeby rozpiąć taki płaszcz, trzeba mieć przy sobie obcęgi, gdyż inaczej w żaden sposób nie dadzą się odpiąć plastikowe zatrzaski. Jeżeli ktoś nie ma pod ręką odpowiedniego narzędzia, może jeszcze kłopotliwe okrycie ściągnąć przez głowę. Najlepiej jednak... nie kupować tego bubla!

„Bambino” w... waflu

Niecodzienny obrazek zaobserwował i opisał reporter „Głosu Szczecińskiego”. Aż trudno uwierzyć!
Kolejka przy stoisku z lodami w Mrzeżynie posuwała się bardzo wolno, a to dlatego, że sprzedawczyni po zainkasowaniu należności wyciągała z kartonu „Bambino”, ściągała z niego papierki i wpychała lód patykiem do góry w wafel (wcale nie dodawany gratisowo!). Gdy klienci zaczęli protestować, usłyszeli, że zbliża się koniec sezonu, a wafli jest nadmiar. Jak ktoś nie chce z waflem, to nie dostanie wcale!
Klientom nie podobało się również odpakowywanie lodów, tym bardziej, że ta sama sprzedawczyni inkasowała przecież pieniądze.
- Muszę odpakowywać lody – wyjaśniła. – To jest zarządzenie pani naczelnik, gdyż turyści zaśmiecają papierkami miasto...
(„Z prasy”)

Masło... topione

Jeden z największych sklepów spożywczych w Częstochowie – „Sezam” – prawdopodobnie nie posiada szafy chłodniczej. Ludzie zatykają nosy, przechodząc obok stoiska mięsnego, a w stoisku nabiałowym masło dosłownie spływa z półek. Sprzedawczynie wciskają te bezkształtne kostki klientom, a konsumenci kupują, bo innego masła nie ma.
J.G.

Dumny neon

Przekazano nam informację o długo trwającym remoncie supersamu na rogu ulic Chylońskiej i Puckiej w Gdyni – pisze „Głos Wybrzeża”. Otóż dzielni remontowcy sprawili, że z dumnego neonu nad sklepem, który niegdyś informował, że mieści się tu „SUPERSAM SPOŁEM” świecą się jedynie literki S...R...AM.
W ten oto sposób dwie siły – handlowa i remontowcy określiły swój stosunek do klientów. Radość ma dziatwa szkolna, która wzbogaca zasób swojego słownictwa...
(„Z prasy”)

Drogie orzeczenie

W punkcie usługowym, w którym naprawia się urządzenia elektryczne, odbył się następujący dialog:
Ja: Przyniosłem uszkodzony prostownik do naprawy. Przy włączeniu do sieci kopci.
Rzemieślnik: Proszę przyjść za cztery dni.
Po czterech dniach:
Ja: No i co z moim prostownikiem?
Rzemieślnik: Ten prostownik jest uszkodzony. Przy włączeniu do sieci dymi. Płaci pan 200 zł.
Ja: Przecież nie został naprawiony!
Rzemieślnik: Naprawy nie możemy wykonać.
Ja: To za co te 200 zł.?
Rzemieślnik: Za stwierdzenie, że prostownik jest uszkodzony. Opłata jest zgodna z zarządzeniem i cennikiem.
M.W. (Łódź)

„Błotochron Extra”

Mam 80 lat, chory kręgosłup i nogi. Od kilku miesięcy nie mogę wychodzić z domu i większą część dnia muszę spędzać w łóżku. Syn z wielkim trudem zdobył dla mnie termofor produkcji Krakowskich Zakładów Gumowych „Stomil”. Cieszyłam się tym termoforem tydzień, ponieważ pewnej nocy guma pękła i zalałam sobie pościel i tapczan. Na szczęście dostałam nowy termofor – również od krakowskiego „Stomilu” – pod wielce obiecującą nazwą „Błotochron Extra”. Udało mi się podgrzać nogi tylko jedną noc, bo już następnej termofor pękł i mogłam od początku suszyć tapczan. Na razie jestem „extra” zaziębiona.
A.S. (Wieliczka)