Pasta o laczkach, czyli sąsiad błaga o ciszę

Jako że staram się być kulturalny i utrzymywać dobre stosunki z sąsiadami (bo czasem pomogą, pożyczą szklankę cukru, odbiorą paczkę, jak mnie nie ma w domu, itp.), to grzecznie przeprosiłem i powiedziałem, że postaram się poprawić (zrobiłem to z lekkim uśmiechem na twarzy, bo myślałem, że to jakiś bait). Chodząc po domu noszę takie gumowe laczki, może nieco ciężkie i rzeczywiście spadając robią trochę hałasu, ale nie sądziłem, że przenosi się to na niższe piętra.
Od czasu tego wydarzenia postanowiłem się z tym pilnować, jednak w poniedziałek po powrocie z pracy, kładąc się do łóżka ok. godziny pierwszej w nocy, znowu odruchowo zrzuciłem jeden laczek. Jak huknął, to sobie przypomniałem o tej sytuacji, więc drugiego delikatnie położyłem na podłodze mając nadzieję, że nie obudziłem sfrustrowanego sąsiada.
Wziąłem swojego laptopa, przeglądnąłem forum ze śmiesznymi obrazkami, sprawdziłem skrzynkę mailową i zobaczyłem jakiś film, który polecił mi znajomy z pracy. Skończył się ok. godziny 3:30 nad ranem, po czym odłożyłem laptopa na szafkę nocną, napiłem się wody, zgasiłem światło i położyłem się spać.
Leżąc wtulony w poduszkę i powoli zasypiając, myślałem o następnym dniu, obowiązkach, które na mnie czekają, o ważnym spotkaniu z szefem w pracy...


Już prawie zasnąłem, gdy nagle słyszę, jak sąsiad z dołu drze się na całe gardło:
- Ku*wa, panie, zlituj się pan i zrzuć pan już wreszcie tego drugiego!