7 ciekawostek o hakerach, włamaniach i cyberbezpieczeństwie

Dzisiaj nowoczesne technologie to element codzienności. Większość osób mniej więcej orientuje się w działaniu poszczególnych urządzeń, a przynajmniej zdaje sobie sprawę, jakie możliwości stwarzają. Internet upowszechnił się, coraz więcej zwyczajnych urządzeń korzysta z sieci. Przemieszczając się wyłącznie w świecie wirtualnym, można zajść znacznie dalej niż jeszcze przed kilkoma laty. Oznacza to znacznie większe możliwości dla hakerów… a zarazem znacznie większe wymagania. [1]

#2.

Kiedy złapano Mitnicka i osądzono w 1999 roku, przez osiem miesięcy przetrzymywano go w zupełnym odosobnieniu jako przestępcę stanowiącego szczególne zagrożenie. Oskarżyciel zdołał przekonać sędziego, że hakerowi wystarczy automat telefoniczny na więziennym korytarzu, by włamać się do systemu amerykańskiego Ministerstwa Obrony i odpalić pociski nuklearne… gwiżdżąc do słuchawki. Tyle w tamtych czasach wiedziano o bezpieczeństwie systemów informatycznych. [2]

#3.

Minęło sporo czasu. Dzisiaj przy pomocy smartfona można komuś zablokować dostęp do lodówki albo spowodować, by billboard w centrum miasta wyświetlał sprośne obrazki. Można też… dokonać jednego z największych skoków na bank w historii. Przeprowadziła go w 2015 roku grupa hakerów, którym udało się włamać do sieci banków rozsianych na całym świecie, prześledzić zachowania i procedury stosowane przez ich pracowników, a następnie wyprowadzić bez śladu ok. 1 miliarda dolarów! [3]

#4.

Wbrew temu, co sądzi wielu, każdy może stać się ofiarą hakera. Nie trzeba w tym celu wyróżniać się niczym szczególnym, wystarczy przynależeć do grupy, która akurat zostanie obrana na cel. Zdecydowanie nie jest tak, że hakerzy okradają bogatych (np. banki) i rozdają biednym (np. przedpremierowe odcinki Gry o Tron). Niektórzy nie mają żadnych zahamowań - jak wyjątkowo perfidna grupa, która w 2008 roku włamała się na forum dla epileptyków i wyświetlała użytkownikom migające animacje, wywołując u wielu z nich atak padaczki. [4]

#5.

Przez długi czas hakerzy byli zdani wyłącznie na siebie, jeśli chodzi o zdobywanie umiejętności. Potrafili tyle, ile wydedukowali sami - przewagę mieli młodzi, szybciej adaptujący się do zmieniającego się otoczenia. I tak w 2000 roku za kratki trafił pierwszy nieletni skazany za cyberprzestępstwa. Czym zasłużył się 16-latek z Miami? Między innymi włamaniem do sieci NASA, co poskutkowało 3-tygodniową blokadą komputerów agencji. Na liście ofiar młodego hakera znalazło się również Ministerstwo Obrony, które paradoksalnie z ochroną w cyberprzestrzeni radziło sobie wyjątkowo kiepsko. [5]

#6.

Za przestępstwa popełniane przez internet grożą dzisiaj kary równie wysokie, jak za przestępstwa popełniane „tradycyjnymi metodami”. Ale nie zawsze tak było - Robert Schifreen, pierwszy haker, którego udało się złapać i postawić przed sądem, nie dostał kary. A wszystko dlatego, że w owym czasie kodeks karny nie przewidywał jeszcze takiej możliwości. Wkrótce potem uzupełniono przepisy. I najwyraźniej słusznie - bo jak pokazał eksperyment przeprowadzony w 2007 roku, nawet średnio rozgarnięty haker mógł przejąć kontrolę nad elektrownią atomową. Potrzebne było natychmiastowe zwiększenie środków ostrożności! [6]

#7.

Pod pozorem troski o bezpieczeństwo zrezygnowaliśmy z ogromnej części prywatności - dzielimy się danymi z rządem, firmami, portalami społecznościowymi, operatorami. Powinniśmy być świadomi, że większość w ogóle nie pyta nas o zgodę (a jeśli nawet, to na 137. stronie regulaminu, drobnym druczkiem). Wszystkie komputery Lenovo mają wbudowany backdoor, umożliwiający zdalny dostęp do ich zawartości chińskiemu rządowi (będącemu współwłaścicielem firmy). Do wszystkich kont pocztowych Google dostęp ma FBI, a Facebook z rozkoszą sprzeda wszystkie wasze dane każdemu, kto tylko sypnie groszem. Wystarczy niewielki błąd w zabezpieczeniach którejś z tych firm i wszyscy jesteśmy udupieni… [7, 8]