9 potwornickich ciekawostek o Merkurym (nie Freddiem)

Zasad nazewnictwa jest więcej, np. wszystkie góry mają nosić w nazwie słowo "gorący" w dowolnym języku; wszystkie doliny mają nosić nazwy opuszczonych starożytnych miast, etc.

Liczne kolizje i powstałe w ten sposób kratery spowodowane są brakiem silnej atmosfery na Merkurym. Wygląda to bliźniaczo podobnie do warunków, jakie panują na naszym ziemskim satelicie. Różnicą jest to, że na Merkurym występują ogromne różnice temperatur między nocą a dniem. W nocy temperatury spadają poniżej minus 180 stopni Celsjusza, a w dzień przekraczają 400 stopni na plusie!

Inne źródła wskazują na pierwsze dokumentacje sięgające 1000 r. p.n.e. w starożytnej Grecji. Jedno jest pewne: astronomia nas fascynowała bez względu na szerokość geograficzną i czas. Zawsze patrzyliśmy w niebo, szukając specyficznych właściwości, a czasem odpowiedzi na wiele z pytań.

Naukowcy odkryli, że te części planety bardzo dobrze odbijają fale radaru, zupełnie tak, jak robi to lód wodny, a warunki fizyczne we wskazanych miejscach są sprzyjające do powstania pokrywy lodowej. W 2012 dane z sondy Messenger pozwoliły potwierdzić poprzednie przypuszczenia - na Merkurym znajduje się zamarznięta woda.

Na pierwszy rzut oka może i brzmi trochę zagadkowo, ale nie ma w tym wielkiej matematyki. Do niedawna (1965) myśleliśmy, że Merkury obraca się w stosunku 1:1 - na jeden obrót wokół Słońca przypadałby jeden obrót wokół własnej osi. W takim przypadku byłby ustawiony do Słońca tak, jak Księżyc ustawiony jest do nas - zawsze tą samą stroną. Gdyby stosunek wynosił 2:1 (2 obroty wokół własnej osi na 1 rok), to jeden dzień na Merkurym trwałby jeden rok. Rezonans wynosi natomiast 3:2 (3 obroty wokół własnej osi na 2 lata). Sprawia to, że słoneczna doba trwa tu dokładnie dwa lata. Wszystko ułożone jest jak w zegarku i z piekielną precyzją. Dla jednych to dowód na piękno natury i praw fizyki, dla innych to dowód na istnienie boskiego planu.

Sprawdzenie:
88*2=176
58,(6)*3=176

Silne oddziaływanie grawitacji Słońca i słabe Merkurego nie pozwoliłaby na utrzymanie księżyca w orbicie wokół planety. Po jego orbicie poruszały się jedynie sztuczne satelity.

Misja Messengera zakończyła się w 2015, kiedy to planowo rozbił się o powierzchnię planety. Przy kilku poprzednich przelotach wykonał zdjęcia i mapy całej planety, dzięki którym mamy dziś szersze informacje na temat tej planety i udało nam się obalić kilka mitów, jakie powstały na jej temat. Choćby ten z prędkością obracania się planety.

Dookoła krateru powierzchnia planety wypiętrzyła się o 2 km. Po drugiej stronie planety znajduje się także pagórek, który według naukowców mógł powstać wskutek rozchodzenia się fal sejsmicznych po uderzeniu, które utworzyło Równinę Żaru.

Przez tę pomyłkę Merkury nosił w dawnej Grecji dwie nazwy. Poranny nazywany był Apollem, a wieczorny Hermesem. Ostatecznie został Hermes i ta nazwa jako "zapasowa" funkcjonuje do dziś.

Źródła: 1, 2, 2b, 3, 3b, 4, 5, 6, 7, 8, 9,