7 dających do myślenia faktów na temat kosmosu

Księżyc krąży wokół Ziemi w taki sposób, że z dowolnego miejsca na naszej planecie widoczna jest zawsze ta sama - „jasna” - strona Księżyca. Warto jednak wiedzieć, że z każdym kolejnym rokiem Księżyc uzurpuje sobie nieco więcej wolności. Póki co satelita oddala się od Ziemi w tempie 4 cm rocznie, co w tym momencie nie ma większego znaczenia, ale ostatecznie doprowadzi to do istotnego spowolnienia ruchu obrotowego Ziemi, wydłużenia dnia, zablokowania pływów… Chociaż z drugiej strony zanim do tego dojdzie, z pewnością dawno sami doprowadzimy do zagłady planety.

#2.

Ze wszystkich miejsc, do których nie chcielibyśmy się udać, Sosnowiec wcale nie jest najgorszym! Na głowę bije go Wenus - planeta niemająca raczej złej prasy. Tymczasem naukowcy szacują, że spośród wszystkich planet Układu Słonecznego, to właśnie na Wenus, a nie na bliższym Słońcu, ale pozbawionym atmosfery Merkurym, panują najbardziej piekielne warunki. 500 stopni Celsjusza, ciśnienie 90-krotnie większe od ziemskiego, a gdyby tego było mało, to ciągłe opady… kwasu siarkowego.

#3.

Materia, energia - to pojęcia wszystkim znane i zrozumiałe. Problem w tym, że to co znane i zrozumiałe w tym kontekście to zaledwie niecałe 5% Wszechświata. Pozostałe 95% to ciemna materia i ciemna energia, czyli „nie-wiadomo-co” i „nie-wiadomo-dlaczego”, które hipotetycznie tłumaczą zjawiska zachodzące w kosmosie i dopełniają kilku równań, które ziemscy naukowcy uważają za przełomowe.

#4.

Jak będzie wyglądał nasz koniec? Jeden ze scenariuszy (nieuwzględniający nuklearnych zapędów tu na Ziemi) zakłada „wypalenie się Słońca”. Kiedy gwieździe skończy się wodór, jej wnętrze się skurczy, zewnętrzne warstwy natomiast będą puchły. W efekcie Merkury zostanie „wchłonięty” przez Słońce, z kolei Wenus i Ziemia pokryją się płynnymi skałami. Niegdyś zielona planeta absolutnie nie będzie nadawała się do życia. Co ciekawe jednak, nie musi to oznaczać jej definitywnego końca. Zupełnie przypadkowo naukowcy odkryli planetę, która przetrwała właśnie taki scenariusz.

#5.

Przestrzeń kosmiczna jest nieomal idealną próżnią - ze względu na brak gazów, w których mogłyby rozchodzić się fale dźwiękowe, wypełnioną absolutną ciszą. Raj dla miłośników spokoju? Tylko po części. To, że dźwięków nie słychać, nie znaczy, że ich nie ma. Są - w postaci wibracji elektromagnetycznych, które możemy rejestrować i odtwarzać. Okazuje się, że Wszechświat ma nam jeszcze sporo do powiedzenia. Szkoda tylko, że póki co ni cholery z tego nie rozumiemy.

#6.

Śmiecimy na coraz większą odległość… No dobrze, inaczej ujmując - najdalsze nam przedmioty wytworzone przez człowieka to sondy Voyager 1 i Voyager 2. Voyager 1 przekroczył heliopauzę, nurkując w przestrzeni międzygwiezdnej. Co ciekawe, misją obu sond było zbadanie Jowisza i Saturna, a rezultaty okazały się na tyle pozytywne, że postanowiono nieco rozbudować zadanie. Wyobrażacie sobie tę rozmowę w NASA - „hej, skoro już jesteśmy na Saturnie, to dlaczego by nie skoczyć jeszcze na Uran albo i Neptun?”.

#7.

Wszystko to wydaje się takie hipotetyczne, odległe w niewyobrażalnym stopniu. W gruncie rzeczy jednak kosmos zaczyna się całkiem blisko - tuż ponad linią Karmana. To umowna granica pomiędzy Ziemią a przestrzenią kosmiczną, wyznaczona na wysokości 100 km n.p.m. To daleko? Skądże! 100 kilometrów to przecież zaledwie niecała godzina jazdy samochodem…

Źródła: 1, 2, 3