7 ciekawostek o chorobach, o których raczej nie mówią w szkołach

Sukces ma wielu ojców, porażka jest sierotą… I tak syfilis - zemsta natury za nadmierną rozwiązłość - wiele miał imion. Początkowo w Anglii nazywany był chorobą francuską. Francuzi z kolei widzieli w syfilisie chorobę hiszpańską, Niemcy - francuskie zło, natomiast dla Rosjan była to polska choroba. My zaś twierdziliśmy, że to choroba turecka, Turcy - że chrześcijańska, natomiast dla Japończyków była to chińska ospa. Jakoś tak nikt nigdy nie chciał wziąć odpowiedzialności, więc ostała się ino kiła.

#2.

Częste mycie skraca życie - jest w tym nieco prawdy, biorąc pod uwagę jak różne środki czystości oddziałują na naturalną florę bakteryjną człowieka. Ale profilaktyczne niemycie się to także przesada, co widać najjaskrawiej na przykładzie Indii. Obliczono, że każdego roku indyjska gospodarka traci 50 miliardów dolarów ze względu na przedwczesne śmierci wywołane brakiem toalet i niezachowywaniem norm higieny.

#3.

Czy na Księżycu można się czymś zarazić? Cóż, to zależy od składu osobowego misji kosmicznej… A poważnie mówiąc - zarazić raczej nie, co nie znaczy, że nie można się solidnie pochorować. To wina pyłu księżycowego, na tyle drobnego, że potrafiącego przeniknąć przez kevlarowe warstwy kombinezonu astronauty. Drobiny pyłu mają ostre krawędzie i reagują chemicznie. Już niewielkie ilości i krótki kontakt astronautów z pyłem z Księżyca wywoływał podrażnienia i reakcje alergiczne. Toksyczność pyłu to jeden z bardziej istotnych czynników, jakie naukowcy biorą pod uwagę, rozważając kolejne załogowe loty na Księżyc (podobno NASA planuje wznowić je przed 2020 rokiem).

#4.

Choroby, które znamy, nawet te nieuleczalne, nie są takie złe - dają przynajmniej szansę. Jeśli nie na wyleczenie, to na badania, łagodzenie objawów, lepszą opiekę. Najgorsze są choroby, których jeszcze nie znamy - a które mogą zupełnie zmienić to, jak postrzegamy świat. Jedną z nich odkryto zupełnie niedawno, w ostatnich latach - to choroba autoimmunologiczna, atakująca głównie kobiety w wieku około 20 lat. Sprawia, że chore zaczynają zachowywać się zupełnie tak, jakby były opętane. Chorobę daje się skutecznie leczyć - pod warunkiem, że pacjentka trafi do świadomego lekarza, a nie do szpitala dla obłąkanych.

#5.

Z końcem XV i na początku XVI wieku Europę nawiedziła specyficzna choroba, która po dziś dzień pozostaje niewyjaśniona. Prawdopodobnie została przywleczona do Anglii przez francuskich najemników - którzy skądinąd byli na nią odporni. Objawiała się gwałtownym poceniem, bólami, krwotokami i gorączką - tak silnymi, że ludzie umierali w ciągu kilku godzin. Choroba, nazwana później „angielskimi potami”, pojawiała się kilkakrotnie w różnych miejscach Europy, zabijając każdorazowo od kilkunastu do kilkudziesięciu tysięcy ludzi, po czym zawsze - po około dwóch tygodniach - znikała równie gwałtownie, jak się pojawiała.

#6.

Co zrobić ze zmarłym? Logika wskazuje, by go godnie i „higienicznie” pochować. Chyba że akurat zdarzy nam się przebywać w Papui Nowej Gwinei, gdzie zmarłego można… zjeść. Utrzymujący się do połowy XX wieku rytualny kanibalizm wśród lokalnych społeczności był przyczyną ich zdziesiątkowania. Papuasi zjadali mózgi zmarłych cierpiących na choroby prionowe, samemu się zarażając. Nieliczni jednak makabryczne praktyki przetrwali. Naukowcy odkryli później specyficzny gen, który im to umożliwił.

#7.

W kategorii najdziwniejszych chorób świata zaszczytne miejsce zajmuje SCDS. To bardzo rzadko zdarzająca się przypadłość. Ucho wewnętrzne cierpiącego na nią rejestruje wszystkie wewnętrzne dźwięki organizmu i wzmacnia je w stopniu wręcz niewyobrażalnym. Chory na SCDS ruch własnych gałek ocznych słyszy jak tarcie papierem ściernym po drewnie! Absolutnie żaden kac i tupanie mrówek się do tego nie umywa…

Źródła: 1, 2, 3