Kolorowane zdjęcia pokazują, jak badano grobowiec Tutanchamona

W mroku rozświetlanym wątłym płomieniem świecy początkowo nic nie było widać, jednak po chwili, gdy stojący za Carterem lord Carnarvon zapytał, czy coś widzi w środku, archeolog odparł - "Tak, cudowne rzeczy!". Wnętrze aż lśniło od wypełniającego je złota - złoty sarkofag faraona, złoty powóz, złoty tron, złote naczynia.



Często można spotkać się z tezą, że na grobowiec natrafiono przypadkowo i tylko łutowi szczęścia zawdzięczamy, że wcześniej nie odnaleźli go rabusie, nagminnie okradający z kosztowności starożytne groby. Prawda jest jednak taka, że Carter i Carnarvon wiele lat pracowali nad odnalezieniem jego lokalizacji.



Co ciekawe, Carter nie był archeologiem z wykształcenia, jego rodzina była na to za biedna. Był za to zdolnym malarzem, kształconym przez ojca, i dzięki swojemu talentowi do malowania i rysowania w wieku 17 lat trafił do Egiptu jako pomocnik pewnego profesora pracującego przy wykopaliskach, przy którym zajmował się tworzeniem wiernych kopii odnajdywanych dokumentów i malunków.



W 1917 r. Carter spotkał lorda Carnarvona i przekonał go, że potrafi odnaleźć grobowiec króla Tutanchamona. Kiedy po kilku latach prac mu się to nie udało, lord postanowił zamknąć projekt, ale samozwańczy archeolog wyprosił jeszcze rok finansowania.



Na pierwszy ślad grobowca natrafiono 1 listopada 1922 r. - odnaleziono podstawę grobowca Ramzesa VI. Do 5 listopada udało się odkopać 12 wykutych w skale schodów. Prace przerwano na trzy tygodnie, oczekując na przybycie sponsora wykopalisk - lorda Carnarvona. Odkopano ostatnie schody i natrafiono na zamknięte drzwi i w końcu 25 listopada otwarto pierwszą komorę grobowca. Nosiła ona ślady wcześniejszych rabunków, ale okazało się, że złodzieje nie przedostali się do kolejnych pomieszczeń i archeolodzy otworzyli je kolejnego dnia.



Po wybiciu otworu w narożniku drzwi sam Carter przez nie zajrzał i tak to później opisywał: "Zajrzałem tam ze świecą. Lord Carnarvon, lady Evelyn (córka lorda) i Callender (pomocnik) stali z niepokojem za mną i czekali na werdykt. Najpierw nie widziałem nic. Gorące powietrze uciekało z komnaty, płomień świecy aż drgał. Ale kiedy moje oczy przyzwyczaiły się do światła, powoli zacząłem dostrzegać w unoszącym się pyle szczegóły pomieszczenia, dziwne zwierzęta, figury, i złoto - wszędzie połyskiwało złoto. Przez moment - dla wszystkich stojących obok musiała to być wieczność - stałem tak otępiały i zachwycony. Wtedy lord Carnarvon, nie mogąc znieść już napięcia, zapytał: 'Widzi pan coś?'. Ledwo udało mi się wyrzec te słowa: O tak. Cudowne rzeczy!" - (fragment pochodzi z pamiętników Howarda Cartera).



Naukowcy przez dwa i pół miesiąca spisywali znalezione przedmioty. Znalezione w tej drugiej komnacie, nawet jeszcze nie doszli do komory z sarkofagiem.

Pomieszczenie z trumną miało wymiary 5 na 3 metry i 2,5 metra wysokości. Całe było pokryte złotem i widoczne były resztki bogato zdobionych malowideł. Jego zawartość, wraz ze słynną złotą maską faraona, można podziwiać w kairskim muzeum.