Nadzwyczajne i mało znane skarby oraz zabytki, które kryją muzea całego świata VI

#2. Pochwa japońskiego miecza z XVIII w.

Eksponat z Muzeum George'a Waltera Vincenta Smitha w Springfield, w stanie Massachusetts.

#3. Złoty pierścień z dwiema głowami węży i wizerunkiem Luny, bogini Księżyca. Znaleziony w Pompejach

#4. Zbroja oficera gwardii pałacu cesarskiego, Chiny, XVIII w.

#5. Ołtarz z 530 r. p.n.e. przedstawiający samobójstwo Ajasa, w mitologii greckiej uczestnika wojny trojańskiej, bohatera "Iliady" Homera

Ajas był drugim (po Achillesie) pod względem dzielności wojownikiem achajskim. Omal udało mu się zabić Hektora za pomocą ogromnego głazu. Zabił wielu Trojan. Kiedy Achilles zginął z ręki Parysa, Ajas razem z Odyseuszem wynieśli jego ciało z pola bitwy. Odyseusz wywiózł je na swoim rydwanie, a Ajas go osłaniał. Potem obaj rywalizowali o zbroję po Achillesie i wygrał Odyseusz.

Gdy zmęczony Ajas zasnął, Atena zesłała na niego szał. Kiedy się obudził, wyrżnął stado baranów, które wziął za achajskich przywódców (w tym Odyseusza i Agamemnona). Oprzytomniawszy, ze wstydu popełnił samobójstwo. Samobójstwo Ajasa było prawdopodobnie pierwszym opisanym przez literaturę europejską targnięciem się człowieka na własne życie.

#6. Składany globus z 1852 roku, autorstwa Johna Bettsa

#7. Dywan Pazyryk – najstarszy znany zachowany dywan na świecie, prawdopodobnie wytworzony na terenach pozostających pod wpływem starożytnej Persji w III wieku p.n.e.

Czynnikiem konserwującym, pozwalającym zachować dywan w dobrym stanie było wytworzenie się wiecznej zmarzliny pod nasypami kurhanów. Dywan znajduje się w Państwowym Muzeum Ermitażu w Sankt Petersburgu w Rosji.

#8. Chiński pierścień z liczydłem, mający ok. 300 lat

#9. Pomnik umierającego lwa nieopodal ruin twierdzy Predel

Pomnik został wybudowany ku pamięci trzydniowej bitwy w maju 1809 r. między żołnierzami Napoleona pod dowództwem Eugeniusza de Beauharnaisa i austriackimi obrońcami (slunjski pułk graniczny), którzy pod wodzą kapitana Johanna Hermanna von Hermannsdorfa walczyli do końca. Francuzi zdobyli i spalili twierdzę, a rzadkich pozostałych przy życiu austriackich żołnierzy wzięli do niewoli. 250 żołnierzy z von Hermannsdorfem, którzy polegli w boju, jest pochowanych we wspólnym grobie przy twierdzy nad drogą.

#10. Egipski kryształowy skarabeusz z okresu 664-332 r. p.n.e.

#11. Maska Xiuhtecuhtli, azteckiego boga ognia i światła

Xiuhtecuhtli uważany był za Starego Boga, który pozwolił przodkom na wydobycie się z barbarzyństwa, a także za boga środka – Serce Wszechświata (lub stojącego w jego centrum Pana Ognia). Aztekowie na zakończenie 52-letniego cyklu świata obchodzili na cześć Xiuhtecuhtli święto, podczas którego gaszono i z powrotem rozpalano wszystkie ognie. Składano też ofiarę z człowieka, którego po uprzednim ogłuszeniu maczugą lub odurzeniu dymem z konopi kładziono na rozżarzone węgle (lub rozpalano ogień na piersiach ofiary) i wyrywano mu serce.

#12. Końcówka laski Charlesa Darwina, XIX w.

#13. Zbroja z Dendry - najstarszy na świecie znany przykład zbroi. Mykeńska zbroja z brązowych płyt powstała około 3500 lat temu

#14. Spintriae - obsceniczne żetony rzymskie, najpewniej mające związek z prostytucją w domach publicznych

Jest wiele hipotez dotyczących zastosowania tych przedmiotów. Według jednej z nich wypuszczano je w latach panowania Tyberiusza dla skompromitowania władzy niemoralnego cesarza. Widziano w nich też m.in. żetony (sztony) przeznaczone do szczególnego rodzaju gier, jak również znaki wstępu (marki) do term publicznych lub na frywolne widowiska w ulicznych teatrach. Przede wszystkim jednak uznawano je za sztony wykorzystywane w domach publicznych (lupanarach). Stosowanie ich tam zamiast pieniądza byłoby podyktowane ustawowym zakazem wnoszenia do miejsc rozpusty monet z wizerunkiem osoby panującej.

#15. Joyeuse – historyczny miecz Świętego Cesarza Rzymskiego, Karola Wielkiego, opisany w najbardziej znanym eposie rycerskim "Pieśń o Rolandzie". W późniejszych czasach był używany podczas koronacji francuskich królów

Miecz identyfikowany z Joyeuse Karola Wielkiego po raz pierwszy niesiono w procesji koronacyjnej w roku 1270 (Filip III Śmiały), a po raz ostatni – w 1824 (Karol X Burbon). Co najmniej od 1505 roku miecz był przechowywany w katedrze Saint-Denis, skąd w listopadzie 1793 roku został przeniesiony wraz z innymi regaliami do przekształconego w muzeum Luwru. Oficjalna strona internetowa Luwru datuje głownię miecza na X–XI wiek, jelec na XII, a rękojeść na XIII stulecie.

<<< W poprzednim odcinku