Tragedia promu MV Salem Express

Stępkę pod budowę promu położono w czerwcu 1963 roku, zwodowano go w 1964 r. ale z powodu awarii po dostarczeniu odbiorcy w pierwszy rejs wyruszył dopiero po 10 miesiącach. Na promie można było zmieścić 1200 pasażerów w 428 kabinach i 142 pojazdy.


Po kilku zmianach właścicieli ostatecznie w 1988 roku prom trafił do Samatour Shipping Company z Suezu i tam nadano mu nazwę "Salem Express". Pod egipską banderą prom kursował na trasie Dżidda - Suez.


Feralnego dnia w grudniu 1991 prom płynął do Safadży, na jego pokładzie znalazło się od 578 do 1600 pasażerów (różne źródła podają różne szacunki, dokładna liczba pozostaje nieznana) i 71 członków załogi. Statkiem dowodził doświadczony żeglarz i ceniony kapitan Hassan Moro.


Pod koniec liczącej 450 km podróży nastąpiło znaczne pogorszenie pogody i aby uciec przed jej załamaniem, kapitan postanowił skorzystać z dobrze znanego skrótu, który prowadził statek pomiędzy wybrzeżem i rafą Hyndman, jednocześnie skracając rejs o 2 godziny.


Niestety kapitan nie zdawał sobie sprawy, że zboczył z trasy o kilometr na północ i zamiast bezpiecznie przepłynąć przesmykiem wprowadził prom na rafę. Do kolizji doszło tuż przed północą, a uderzenie wyrwało w poszyciu ogromną dziurę i spowodowało rozszczelnienie dziobowej furty wjazdowej, czego skutkiem było niemal natychmiastowe zalanie pokładu samochodowego. Już po kilku minutach prom znacznie przechylił się na prawą burtę, a po 20 minutach zatonął.


Oficjalne dane mówiły o 470 zabitych (w tym kapitan) i 180 uratowanych, ale kiedy dwa dni po zatonięciu egipska marynarka wojenna rozpoczęła trwającą trzy dni akcję przeszukania wraku i wydobycia ciał, z wnętrza podniesiono 850 ciał. A nawet to nie jest ostatecznym bilansem katastrofy, ponieważ nie do wszystkich zakątków statku udało się dotrzeć i uznano, że zejście na najniższe pokłady jest zbyt niebezpieczne dla ratowników.


Dziś wrak leży na głębokości 32 metrów i spoczywa na dnie na lewej burcie. Prawa burta znajduje się zaledwie 16 metrów pod powierzchnią wody. Ponieważ we wraku nadal znajdują się ciała jest uznawany za zbiorową mogiłę, mimo to nie zakazano nurkowania do niego, co oczywiście budzi wiele kontrowersji. Schodzący nurkowie mogą dokładnie obejrzeć ogromną wyrwę w dziobie i dnie statku. Obie kotwice dziobowe znajdują się w swoich kluzach. Na dnie wokół wraku leżą porozrzucane elementy i części wyposażenia jednostki, w tym szalupy ratunkowe.

Źródła: 1, 2, 3.