Życie w więziennej izolatce - brutalna rzeczywistość

Oprócz tych uzasadnionych jak wywołanie zamieszek, napaść na strażnika czy przemoc wobec współwięźniów, do izolatki można trafić za byle co. Strażnicy mają władzę i władzy tej często nadużywają. Nicole Natschke przebywała w izolatce przez pół roku, ponieważ dostała ataku apopleksji. Podczas ataku strażnicy zamiast jej pomóc, obezwładnili ją i założyli jej kajdanki, co sprawiło, że Nicole opluła strażnika. Może to nie było zbyt uprzejme z jej strony, ale umówmy się, nie zasłużyła na 6 miesięcy w karcerze. W więzieniu w Południowej Karolinie kilku więźniów skazano na kilka lat w izolatce za zmienienie swojego statusu na FB czy też za wpis na Twitterze. Jeden z więźniów miał tam spędzić 20 lat, ale władze więzienia musiały zmniejszyć ten czas, ponieważ było to dłużej niż jego wyrok sądowy.

#2. 80 000 uwięzionych

Długotrwałe przebywanie w odosobnieniu uważane jest za okrutne i wyrządzające wiele szkód. Osadzeni nawet przez kilka dni widzą tylko gołe ściany, nie mają kontaktu z innymi i tracą poczucie czasu. Mimo że ta forma uwięzienia jest określana jako bardzo nieetyczna, tysiące więźniów odsiaduje część wyroku w całkowitej izolacji. W 2005 roku w USA w karcerze przebywało 81 622 skazańców. 20 000 z nich odsiaduje wyroki w więzieniach o zaostrzonym rygorze, gdzie nie mają żadnego kontaktu ze światem zewnętrznym.

#3. 1/3 skazanych na izolatkę ma problemy psychiczne

W niektórych więzieniach nawet 50% osadzonych w izolatkach to osoby chore psychicznie. Więźniowie ci nie potrafią dostosować się do norm i zasad w normalnym życiu, więc tym bardziej nie będą potrafili odnaleźć się w rygorystycznym więziennym światku. Aby uniknąć problemu z więźniami zakłócającymi spokój, strażnicy wolą ich profilaktycznie wrzucić do izolatki, niż skierować do psychologa. Umieszczenie takich osób w odosobnieniu na pewno nie pomaga, a wręcz przeciwnie. Ich choroba nasila się. Nawet całkowicie zdrowa psychicznie osoba skazana na kilka miesięcy pobytu w karcerze może wyjść z niego z pewnymi problemami psychicznymi, a co dopiero osoby z różnymi chorobami umysłowymi.

#4. Jak przebywanie w izolatce szkodzi zdrowym psychicznie ludziom

W 2011 roku prawnik i aktywista na rzecz praw człowieka Juan E. Mendez powiedział, że spędzenie ponad 15 dni w karcerze powoduje nieodwracalny uszczerbek na zdrowiu psychicznym. Przedłużenie czasu w izolacji staje się formą tortury i ma negatywny efekt na pracę mózgu. Więźniowie są przygnębieni, wpadają w depresję, mają halucynacje wzrokowe i omamy słuchowe. Jeden z długotrwale przebywających w karcerze więźniów mówił, że przez otwory wentylacyjne słyszał głosy szepczące: „jesteś nikim, nienawidzę cię”. Nie jest pewien, czy miał omamy, czy była to okrutna zabawa strażników.

#5. Brak snu

Prawie żaden z uwięzionych w izolatce ludzi nie ma szans na normalny, ośmiogodzinny sen. Po pierwsze do spania mają niewygodny materac na metalowej pryczy, po drugie światło nigdy nie jest wyłączane, a jeśli już uda się zasnąć, sen jest przerywany głośnymi brzęczykami przy drzwiach i alarmami. Oprócz tych mechanicznych dźwięków ciągle słychać również innych więźniów, którzy wrzeszczą i walą pięściami w drzwi, żeby zwrócić na siebie uwagę strażników. Brak snu powoduje u nich podirytowanie i wyczerpanie. Mają mniej energii, ale czasem dostają nagłych napadów szału i nie mając na kim wyładować złości, okaleczają się.

#6. Samookaleczenia

Więźniowie przebywający w izolatkach często przejawiają zachowania autodestrukcyjne. Żeby dać ujście gniewowi czy depresji, siedem razy częściej niż pozostali skazańcy dopuszczają się samookaleczeń. Część z tych okaleczeń jest banalna, część prowadzi do śmierci. Więźniowie potrafią zrobić sobie krzywdę mając niewiele narzędzi do wykorzystania. Jeden z osadzonych w izolatce przeciął sobie ścięgno Achillesa, potem mosznę, a na końcu brzuch. Gdy pozbawiono go styczności z jakimikolwiek przedmiotami, którymi mógł się pociąć, połknął szczoteczkę do zębów. Po tym jak zabrano mu przybory higieniczne, odgryzł sobie palec. Człowiek ten przeżył i po odsiedzeniu kary żyje na wolności. Ale nie wszyscy mają takie szczęście.

#7. Samobójstwa

Tortura umysłowa, jaką jest przetrzymywanie ludzi w całkowitym odosobnieniu bez możliwości zobaczenia innego człowieka i porozmawiania z kimkolwiek, bardzo często prowadzi do decyzji o popełnieniu samobójstwa. W więzieniach ci skazani na izolatkę stanowią około 5% wszystkich więźniów, a 70% z nich odbiera sobie życie. Tak jak już mówiono wyżej, w izolatkach często zamyka się osoby niezrównoważone psychicznie, ponieważ w zakładach karnych brakuje terapeutów i psychologów, którzy powinni pomóc tym więźniom. Osobom psychicznie chorym bardzo szybko pogarsza się stan zdrowia i jedynym wyjściem dla nich jest samobójstwo.

#8. Odmawia się im podstawowych rzeczy

Brak snu. Paskudne jedzenie. Zero kontaktu z ludźmi. Nikt cię nie słucha. Więźniowie z izolatek nie mają żadnych praw i często traktowani są jak niewolnicy. Każdy więzień ma prawo do codziennego prysznica. Ale na pewno nie ci z izolatek. Wyłącznie od strażnika zależy, jak długo będziesz siedział brudny w celi. Kobiety mające okres nie mogą się doprosić o podpaski, jeśli już strażnik raczy je dostarczyć, za każdą podpaskę dolicza jeden dzień przedłużenia kary. Strażnicy ignorują chorych i cierpiących. Jeden z więźniów, Andy Henriquez, był chory na zapalenie śródpiersia. Pewnego dnia strażnicy w końcu zaprowadzili go do lekarza, który dał mu jakieś tabletki i odesłał do celi. Strażnicy mieli sprawdzać jego celę co 15 minut, ale oczywiście nie robili tego. Mimo krzyków innych więźniów, że z Andym jest coraz gorzej, żaden strażnik nie ruszył tyłka i Henriquez zmarł kilka godzin później.

#9. Zamknięcie w izolatce nie działa tak, jak się to zakłada

Więzień wrzucony do izolatki w założeniu ma czas na przemyślenie i zaprzestanie robienia rzeczy, które go tam zaprowadziły. Teoretycznie: fatalne warunki w karcerze powinny dać więźniom do myślenia i spowodować u nich poprawę zachowania. Niestety, działa to odwrotnie. Zostały przeprowadzone dwa niezależne badania, których wyniki jasno pokazały, że przebywający w izolatkach po wyjściu byli jeszcze bardziej skłonni do przemocy i łamania regulaminu. Okazało się również, że większość recydywistów to osoby, które podczas poprzedniej odsiadki były przez dłuższy czas trzymane w izolacji.

#10. Średnia odsiadka to kilka lat

Trudno jest podać jak długo dokładnie trwa izolowanie więźniów, ale zamyka się ich na czas od kilku dni do kilkunastu lat. W Kolorado siedzi się średnio 23 miesiące. W Teksasie 4 lata. W więzieniu Pelican Bay w Kalifornii to już siedem i pół roku. Więźniowie oczekujący na karę śmierci spędzają w izolatce średnio 14 lat, zanim zostaną straceni. 15 dni w karcerze sprawia, że człowiek zaczyna wariować. A co mają powiedzieć ci, którzy siedzą tam latami, nie wiedząc, czy kiedykolwiek uda im się stamtąd wyjść i wrócić do normalnego życia? Traktowani są jak podludzie, przebywają samotnie w maleńkim pomieszczeniu. Jasne, że więzienie to nie SPA, ale każda istota ludzka zasługuje na humanitarne traktowanie.