Malezyjska dżungla i plantacja herbaty oczami bojowniczki Joe Monster

WYŻYNA CAMERONA

Ze względu na zmianę planu podróży przepadł nam zarezerwowany nocleg, ale ze znalezieniem innego nie było problemu. Przywitało nas 20 stopni Celsjusza, deszcz i świeże powietrze. Och, jaka ulga po dwóch miesiącach w lepkim, filipińskim upale. I gorący prysznic! Pierwszy od dwóch miesięcy! Miałyśmy trochę problemów ze zdobyciem informacji na temat odjazdów autobusów następnego dnia, ponieważ właściciel hotelu usiłował nam wmówić, że nie ma transportu o tej porze do George Town. Oczywiście autobus był, a on o tym wiedział, tylko musiałyśmy się nachodzić i napytać. Minivan o 16-tej. Wygodny i praktyczny. W podobnej cenie jak autobus. Właściciel hotelu nas po cichu znienawidził.

Plantacja herbaty

Widok przecudny o poranku na wzgórza porośnięte krzewami herbacianymi. Iskrzące się liście herbaty w najstarszej plantacji w Malezji. Mimo że jestem strasznym śpiochem, to uznałam, że widok był warty bólu wstawania o 6 rano.



Krzewy herbaciane w naturalnym środowisku osiągają wysokość niemałych drzew. Jednakże taka wysokość nie ułatwia zbierania młodych liści, dlatego na plantacjach krzewy są regularnie przycinane i rosną w rządkach.


Kiedy przewodnik powiedział nam, że w środku lasu jest klimatyzacja - nie uwierzyłam mu. Myślałam, że żartuje. Jednak kiedy weszliśmy do środka okazało się, że rzeczywiście – jest chłodniej i przyjemniej niż na zewnątrz. To wszystko przez mech, który porasta tutejsze drzewa.


Nawet ziemia, po której się chodzi, nie jest ziemią a korzeniami i gałęziami porośniętymi mchem, przykrytymi liśćmi i zawieszonymi nad urwiskiem. Każdy krok sprawiał, że korzenie się uginały i powstawał głęboki, dudniący dźwięk.


W tym lesie rośnie także dużo pięknych, mięsożernych roślin.


Z wyjątkowo gadatliwym przewodnikiem rozmawiałyśmy też o jego doświadczeniu w kłusownictwie (albo jak on to ładnie określał - wyszukiwaniu okazów flory i fauny). Między innymi opowiedział nam o tym jakich zwierząt najbardziej się boi kiedy zapuszcza się w las. Można by pomyśleć, że to będą kobry, jadowite pająki albo malezyjskie tygrysy. Otóż nasz przewodnik najbardziej nie lubi szerszeni, bo są wredne, agresywne i uparte i potrafią nieźle człowieka podziabać. A największy strach wzbudzają w nim... kolorowe gąsienice. Dlaczego? Dlatego, że niektóre z tych małych kolorowych zwierzątek posługują się trucizną, która powoduje niewyobrażalny ból trwający przez kilka dni, na który nie pomaga absolutnie nic. Nasz przewodnik miał nieszczęście przypadkiem takie pogłaskać i nabawił się traumy.

By odciągnąć Waszą uwagę od przykrych tematów, poniżej paprotki:


Na koniec, zupełnie gratis i tylko dlatego, że przewodnik miał dobry dzień, zabrał nas do plantacji truskawek i do sanktuarium motyli. Po tym, jak ominął mnie polski czerwiec, cieszyłam się jak małe dziecko z kilku truskawek i truskawkowego soku. Sanktuarium motyli – no cóż, jeśli ktoś lubi wyrywać muchom nóżki, to pewnie będzie to dla niego duża atrakcja.

TAMAN NEGARA

<<< W poprzednim odcinku