Papieże z piekła rodem

Stefan VI

Jeśli chodzi o długość chowania do kogoś urazy, to sztandarowym przykładem może być Stefan VI. Papież ów tak bardzo nienawidził swojego poprzednika, Formozusa, że nakazał wykopać jego spoczywające w grobie od dziewięciu miesięcy zwłoki, następnie ubrać je w papieskie szaty, posadzić na papieskim tronie i osądzić w procesie okrzykniętym jako „synod trupi”. Wobec oczywistego braku możliwości obrony Formozus został skazany, a w ramach kary kazano odciąć mu trzy palce prawej dłoni - te, których papieże używają do udzielania błogosławieństw. Następnie zwłoki odarto z papieskich szat, włożono nań ubranie laika, przeciągnięto po ulicach i wrzucono do rzeki Tyber.

Urban VI

Wybór Urbana VI na papieża podyktowany był naciskami. Po latach dominacji papieży francuskiego pochodzenia Włosi domagali się kościelnego zwierzchnika ze swojego kraju. Wybrano więc Włocha. Bartolomeo Prignano surowymi rządami szybko jednak zraził do siebie swoich zwolenników. W obawie przed faworyzowaniem przez niego włoskich współpracowników, trzynastu francuskich kardynałów zbiegło z powrotem do Francji, gdzie następnie 20 września 1378 roku dokonało wyboru biskupa Roberta z Genewy na antypapieża, który przyjął imię Klemens VII. Rywalizacja obu głów doprowadziła do powstania wielkiej schizmy zachodniej, która rozdarła Kościół na następne 4 dekady.

Aleksander VI

Kontrowersyjny, skorumpowany i według niektórych źródeł - rozpustny. Członek wpływowej rodziny Borgiów, który drogę do papieskiego tronu sobie wykupił. Ponadto piewca nepotyzmu: członkami rodziny - w tym własnymi synami - obstawiał ważniejsze stanowiska, nie zapominając przy tym o swojej kochance, która wydała na świat czwórkę jego dzieci, oraz jej rodzinie. Polityczny strateg - tylko po to, by zabezpieczyć swoje wpływy. Z jednej strony stanowił zaprzeczenie papieskich cnót, a z drugiej wielce miłował sztukę. To on przekonał Michała Anioła do stworzenia planów przebudowy Bazyliki św. Piotra, to jemu zawdzięcza się ozdobienie watykańskich pałaców i odbudowanie Castel Sant’Angelo, które przetrwały do dziś.

Pius XII

Czas urzędowania Piusa XII zbiegł się niefortunnie z okresem II wojny światowej. Papieżowi zarzuca się brak działania w sprawie Holokaustu, co od tamtego czasu stanowi przedmiot gorącej debaty aż do dzisiaj. Kościół odpiera te zarzuty twierdząc, że Pius XII aktywnie angażował się w ratowanie Żydów, a potwierdzać to mają odtajnione dokumenty z czasów wojny.

Benedykt IX

Daleki od ideału. Święty Piotr Damani mówił o nim: „Demon z samego piekła, przebrany za kapłana”. Rozwiązły łapówkarz, „tak nikczemny, tak obrzydły, tak ohydny, że drżę na samą myśl o nim” - pisał papież Wiktor III. Sprzeciwiał się stawianym mu zarzutom o handel sakramentami, w związku z czym został ekskomunikowany.

Bonifacy VIII

Gorący zwolennik władzy papieskiej uwzględniającej całą moc, jaką wówczas oferowała. Niewielki początkowo spór Bonifacego VIII z królem Francji, Filipem IV, o możliwość opodatkowania kleru zakończył się dla monarchy ekskomuniką i wydaniem przez papieża dekretu o tym, że każdy człowiek podlega Ojcu Świętemu w Rzymie. Ponadto Bonifacy VIII nasyłał najemników na cudze zamki, przejął siłą majątek wpływowej włoskiej rodziny Colonna, a jej ziemię rozdzielił pomiędzy członków własnej rodziny. Colonnowie wzięli odwet i porwali papieża, żądając, by abdykował. Pomimo wielu dni w niewoli Bonifacy VIII nie ustąpił, ale za to zmarł po miesiącu od uwolnienia. W „Boskiej Komedii” Dantego zajął jedno z miejsc w Piekle.

Klemens V

Cofnął dekrety dotyczące Francji, wydane przez Bonifacego VIII i mianował dwudziestu trzech francuskich kardynałów. Gdy Filip IV oskarżył Templariuszy o uprawianie herezji, Klemens V ich ułaskawił (demonstrując wyższość władzy). Papież nastawiał kraje przeciwko sobie, nakładał wysokie podatki i rozdawał ziemię swoim poplecznikom i członkom rodziny; nie miał żadnych obiekcji przed braniem łapówek.

Leon X

Rządził lekką ręką. Szczególnie łatwo przychodziło mu wydawanie papieskiej fortuny na sztukę i wyprzedawanie zawartości watykańskich pałaców, gdy wyczerpały się środki w skarbcu. Meble, naczynia, klejnoty, statuy apostołów - sprzedawano wszystko, co przedstawiało jakąś wartość. W końcu doszło do tego, że grzesznicy mogli dostawać rozgrzeszenie, jeśli tylko uiścili odpowiednią opłatę. Odpusty okazały się brzemienne w skutki - stały się jedną z przyczyn powstania ruchu reformacyjnego w Kościele.

Sergiusz III

Choć wiele informacji o Sergiuszu III nie wytrzymało próby czasu (prawie 11 wieków), to zachowało się kilka, na podstawie których można wnioskować, że był to jeden z bardziej kontrowersyjnych papieży w historii. Świadczy o tym choćby fakt, że Sergiusz III prawdopodobnie zlecił zabicie antypapieża Krzysztofa  w 904 roku, w którym sam został papieżem. Poza tym wokół Sergiusza III unosi się kilka innych mrocznych domysłów, jak choćby to, że zrobił dziecko córce wpływowego konsula, Teofilakta. Tak się składa, że dziecko - syn - zostało w późniejszym czasie papieżem, Janem XI.







Źródła: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8