Wizyta za kulisami "Gry o Tron"

Podczas gdy kina zalewa potok szamba w 3D, całkiem nieźle trzymają się seriale tworzone na potrzeby telewizji. Ba! Ich budżet jest na tyle duży, że czasem aż żal, że niektórych z tych produkcji nie wyświetla się na dużym ekranie. Jednym z takich seriali jest „Gra o Tron” - ekranizacja powieści George'a Martina. Właśnie zakończył się drugi sezon i fani będą musieli teraz nieco poczekać na kolejną odsłonę waśni i konfliktów pomiędzy fikcyjnymi rodami. Na osłodę podrzucamy Wam kilka informacji zza kulis „Gry o Tron”.

• George Martin rozpoczął „Pieśń lodu i ognia” w 1991 roku. Po tym jak książka stała się światowym bestsellerem, padła propozycja przeniesienia powieści na duży ekran. Do pisarza zaczęli walić drzwiami i oknami chętni do wykupienia praw do ekranizacji. Autor stwierdził jednak, że upchnięcie w dwóch godzinach całego materiału byłoby po prostu niemożliwe. Jedyne rozwiązanie to stworzenie wysokobudżetowego serialu dla HBO – i taki warunek Martin postawił swojemu agentowi.
  
  
  
   
• Większość ekipy aktorów, która pojawia się w serialu, nie przeczytała książek Martina. Odtwórcy serialowych ról uznali, że nie chcą znać przyszłości swoich postaci i podobnie jak widzowie, chcą być zaskakiwani (wszakże Martin znany jest z tego, że raz na jakiś czas ubija jednego z kluczowych bohaterów).
   

• Sean Bean wcielający się w postać Eddarda Starka i Peter Dinklage odtwarzający rolę Tyrona Lannistera po prostu musieli zagrać w tym serialu. Uparli się na to jego twórcy, którzy po przeczytaniu scenariusza nikogo innego w tych rolach nie chcieli widzieć. Dinklage za swoją rolę w „Grze o Tron” otrzymał nagrodę Emmy.
  
   
• Tommy Dunne odpowiedzialny jest za tworzenie broni na potrzeby serialu. Zaprojektował  i wyprodukował kilka tysięcy tych rekwizytów. Zależnie od przynależności etnicznej danego bohatera, artysta ten konstruował oręż czerpiąc inspirację z ekwipunku, którym posługiwali się dawni Egipcjanie, Mongołowie czy północnoamerykańscy Indianie.
  
   
• Michele Clapton to bardzo ceniona w Hollywood osoba odpowiedzialna za tworzenie wiarygodnie wyglądających kostiumów. Ekipa serialu mogła obserwować nietypowy proces ich powstawania. Michele najpierw przygotowuje nowe, pięknie prezentujące się szaty, a następnie bez skrupułów je niszczy, rozrywa i brudzi – tak aby wyglądały na długo używane.

• Znany z nowej odsłony „(C)onana Barbarzyńcy” Jason Momoa, podczas castingu zachwycił twórców wykonanym przed kamerą tańcem „haka”.

https://www.youtube.com/watch?v=2dE786RERGE

• Artysta zatrudniony jako specjalista od rekwizytów spędził całe dwa miesiące na konstruowaniu słynnego tronu. Mierzący dwa i pół metra twór zbudowany jest z drewnianego szkieletu i setek zlanych w jedną masę mieczy. Jak znalazł – idealny fotel dla prawdziwego erpegowego gracza...
  
  
  
   

• Na planie doszło do kilku incydentów. Podobno Sean Bean złapany został podczas próby zrabowania kanapek należących do Leny Headey.

• Ekipa wspomina, że najtrudniej było znaleźć młodych aktorów, którzy idealnie pasowaliby do serialowych postaci. Ostatecznie postawiono na utalentowane dzieciaki, które wcześniej nie zagrały żadnych poważnych ról. George Martin zachwycił się grą Jacka Gleesona, który na ekranie pojawił się jako Joffrey. Autor napisał mu list: „Gratuluję znakomitego występu. Teraz wszyscy cię nienawidzą.”.
  
   
• Alfie Allen (Theon Greyjoy) jest młodszym bratem znanej piosenkarki – Lilly Allen. Jego osobie artystka poświęciła hit „Alfie”.
  
   
• Peter Dinklage prywatnie przyjaźni się z Leną Headey. To dzięki jego sugestii producenci zatrudnili znaną z „Kronik Sary Connor” aktorkę.
  
  
  
   
• Język, którym posługują się Dothrakowie narodził się specjalnie na potrzeby serialu. Twórcy zwrócili się o pomoc do organizacji Language Creation Society. Zadania podjął się David J. Peterson. To on stworzył język od podstaw. Oprócz zasad gramatyki, akcentowania i składni, człowiek ten wymyślił podstawową, lingwistyczną bazę, składająca się z 1800 słów. Obecnie język Dothraków posiada już 3000 wyrazów. Czyżby wkrótce miał się stać podobną, w pewnych kręgach kultową, fikcyjną mową jak język klingoński?
  
  
  
   
• Początkowa, wykonana komputerowo animacja, będąca wstępem do każdego odcinka, za każdym razem uzupełniana jest o nowe elementy, miasta i geograficzne punkty – wszystko to po to, aby wskazać widzowi lokalizację miejsc, które pojawią się w danym sezonie.
  
  
  
   
• Dość ważnymi, drugoplanowymi postaciami są osierocone wilkory, które zostają przygarnięte przez rodzinę Starków. Jim Warren – zwierzęcy trener zrezygnował z pomysłu „zatrudniania” prawdziwych wilków (ponoć trochę trudno nad nimi zapanować) i zdecydował się na sześć szczeniaczków rasy Northern Inuit – to mieszanka wilczura z Siberian Husky i Alaskan Malamute.
  
  
  
   
• Zachwycająca charakterystyczną urodą Sibel Kekilli to wielce utalentowana aktorka, która ma na swym koncie już kilka doskonałych ról. Do tych najlepszych należą jej występy w takich produkcjach jak „Młode Debiutantki 19 – odważne i gorące”, „Jeździecka tresura nastolatek”, „Mega-napalone wieśniaczki z farmy”, „Kurewska praktyka”, „Hotel Wyczochrajmniedobrze” czy rewolucyjne i wizjonerskie „Nastoletnie ekscesy 68”. Wszystkie te tytuły gorąco polecamy.
  
  
  
  
  Źródła: 1, 2, 3