10 filmowych schematów

Gdzie: kino akcji

Bohater jest twardym policjantem/płatnym zabójcą/najemnikiem o skrywanej w głębi wrażliwości i zmagającym się z traumą wojennej przeszłości. Właśnie kończy swą karierę i pragnie dożyć późnej starości u boku swej pięknej żony, uroczego dziecka i pociesznego szczeniaczka. Nie przyjmuje więc propozycji ostatniej roboty. Zmienia zdanie kiedy cel jego odrzuconego zlecenia gwałci jego ukochaną, z zimna krwią zabija szczeniaczka i porywa dziecko (lub też gwałci dziecko, zabija żonę i porywa szczeniaczka – liczy się sam pretekst do finałowego zmasakrowania facjaty bad guya)

Dramatyczna scena w deszczu

Gdzie: kino akcji, romans

Aby nadać dramatyzmu, i tak już wyciskającej łzy, scenie, zawsze przyda się mała interwencja nimbostratusa, który w kulminacyjnym momencie obficie sypnie deszczem, zamieniając dostojnie dotąd wyglądającego bohatera w, pożałowania godną, zmokłą kurę. Zależnie od rodzaju filmu – w tej sytuacji postać ta albo znajdzie zwłoki swego przyjaciela i padłszy na kolana będzie wrzeszczał ku niebu, albo rzuci się w objęcia równie przemoczonej kobiety.

Żołnierz noszący w portfelu zdjęcie swojej dziewczyny zawsze ginie pierwszy

Gdzie: film wojenny

Standard – drugoplanowa postać pokazuje głównemu bohaterowi fotografię swojej ukochanej. Najczęściej ma to miejsce tuż przed wojenną misją. W pełnej dramaturgi scenie młodzieniec trafiony zostaje pociskiem i brocząc krwią pada na ziemię. Będzie tam leżał, ale nie umrze do chwili gdy znajdzie go bohater (wtedy najczęściej zaczyna padać deszcz...). Dogorywający żołnierz poprosi swego przyjaciela o przekazanie narzeczonej wyrazów swej miłości, a następnie wyzionie ducha świniąc wszystko dookoła tryskająca posoką.

Wszyscy bohaterowie gadają po angielsku

Gdzie: wszędzie!

Dobra, jesteśmy w stanie uwierzyć, że językiem tym mogą posługiwać się chińscy imigranci, odziani w puchowe czapy, rosyjscy mafiozi (z obowiązkowym akcentem!), ba, nawet możemy dać wiarę w płynnie gadających w języku Szekspira, kosmitów... Ale gdy amerykańscy filmowcy pokazują nam pięknie wygłaszającego anglojęzyczne monologi Francuza, to ogarnia nas chęć wyplucia płuc ze śmiechu.

W Paryżu z każdego okna widać Wieżę Eiffla

Gdzie: wszędzie!

Paryż ma ponad sto kilometrów kwadratowych. Jednak każdy amerykański bohater amerykańskiego filmu, ze scenariuszem napisanym przez amerykańskiego scenarzystę, będąc we francuskiej stolicy zawsze znajdzie sobie tanie lokum z widokiem na Pole Marsowe i żując rano bagietkę z serem camembert z ukontentowaniem napawać się będzie tym pocztówkowym widokiem.

Gość wiszący nad przepaścią

Gdzie: kino akcji

Ugodzona przez wroga postać drugoplanowa traci równowagę i upada... wprost w otchłań przypadkowo znajdującej się za jego plecami przepaści. Jak wiadomo, przepaść jest złośliwa, pojawia się nagle i zawsze zachodzi ludzi od tyłu. Jednak przyjaciel głównego bohatera ma szczęście i w ostatniej chwili chwyta się wystającej krawędzi. Wkrótce pojawia się heros i usiłuje swego kompana wyciągnąć z tej niekomfortowej sytuacji. Niestety, nie może tego dokonać jedną ręką i mimo mocnego uchwytu, dłoń wyślizguje się i biedak frunie wprost na spotkanie ze śmiercią. Często tuż przed upadkiem przyjaciel prosi, aby bohater ratował się sam i pozwolił mu zginąć...

Schronić się w mrocznym domu

Gdzie: horror

Gdy goni cię zmutowany zbir z siekierą, maczetą bądź dziadkiem do orzechów, wiadomo, że miejscem akcji będzie ciemny las, pośrodku którego stać będzie posępny dom. Pomijając już fakt, że bohaterowie biegną wolniej niż nieśpiesznie kroczący zbir, tajemniczy budynek stanie otworem nie tylko dla ofiar, ale i dla samego mordercy. W alternatywnych wersjach horrorów o zwyrodnialcu mordującym licealną młodzież balangującą w odciętym od cywilizacji budynku, szczególnie też rzuca się w oczy to, że pierwszą ofiarą będzie albo małomówny Murzyn, albo para, która właśnie skończyła się bzykać.

Sekrety i kłamstwa

Gdzie: komedia romantyczna

Komedie romantyczne to chyba największe pole do popisu dla kopiujących schematy scenarzystów. Ponoć każdy taki film opiera się na jednej z sześciu (!) scenariuszowych konstrukcji. Najbardziej charakterystycznym motywem jest sytuacja, gdy w życiu pięknej kobiety pojawia się facet, który udaje że jest kimś kim nie jest, lub też skrywa inny równie karygodny sekret. Gdy sprawa wychodzi na jaw, niewiasta strzela focha, a biedny bohater zdając sobie sprawę z tego, że pała miłością wielką, postanawia zranioną dziewoję odzyskać. Ostatecznie wszystko kończy się dobrze, a finałowa scena płomiennego pocałunku (często w deszczu...) wywołuje szloch oglądających film pań i radość ich drugich połówek, którzy przez ostatnie 90 minut znosili te katusze z nadzieją na poseansowe tarło.

Ty, tego nie pojmujesz, prawda? („You just don't get it, do you?)

Gdzie: wszędzie!

My też nie pojmujemy czemu ta sekwencja jest tak bardzo lubiana przez scenarzystów, podczas gdy to samo pytanie można by zadać na tysiąc innych sposobów. Wietrzymy w tym jakiś spisek.

https://www.youtube.com/watch?v=4KoKWf6pLs8

Ogłuszające uderzenia

Gdzie: kino akcji

Motyw, który można postawić na półce tuż obok samochodów, które wybuchają przy najmniejszej nawet stłuczce. Amerykańscy filmowcy od lat usiłują nam udowodnić, że każdy cios wyprowadzony przez bohatera powali przeciwnika unieszkodliwiając go na dobrych kilka minut. Niezależnie od tego czy uderzenie zadane zostało pięścią, stopą czy fragmentem lewego ucha, wróg zawsze padnie nieprzytomny. Jeśli seria takich ciosów jest wyprowadzana przez marszczącego brwi Stevena Seagala, to już sam widok takiej sceny może również powalić i niejednego kinomana.