7 wielce tajemniczych spraw

 Znalezione w południowej Afryce metalowe, kilkucentymetrowe przedmioty musiały zostać stworzone przez istoty rozumne. Problemem tu jest jednak fakt, że około 3 miliardów lat temu ludzi na Ziemi jeszcze nie było... Tyle bowiem lat mają te afrykańskie kule. Mimo iż osoby, które poświęciły lata na badanie tych tajemniczych znalezisk, przedstawiły całkiem racjonalne wytłumaczenie wulkanicznych procesów oraz działalności drobnoustrojów, które spowodowały uformowanie się takich przedmiotów, to ich głos zagłuszony został przez domorosłych ufologów. Pojawiły się nawet głosy „znawców”, którzy na podstawie zdjęć ocenili, że kulistość tych artefaktów jest idealna. Co więcej – są one zbudowane z niewystępującego w naturze zadziwiająco twardego stopu metali. Wszystkie te teorie są oczywiście sukcesywnie obalane przez badaczy. Na próżno. 

#2. Bateria z Bagdadu

W połowie ubiegłego wieku, podczas archeologicznych prac na terenie Bagdadu, natrafiono na przedziwne znalezisko. Było to gliniane naczynie zawierające miedziany cylinder z wetkniętym weń żelaznym drutem. Całość izolowana była za pomocą asfaltowego korka. Wszystko wskazuje na to, że właśnie odkryto najstarszą działająca baterię. Po napełnieniu naczynia kwasowym roztworem z cytryny lub octu urządzenie zaczynało wytwarzać niewielką dawkę prądu.
Niestety, wbrew temu co może się wydawać, wynalazcy baterii raczej nie używali jej w swych pilotach od DVD. Istnieje kilka teorii na temat zastosowania tego wynalazku. Najbardziej popularna mówi, że ówcześni jubilerzy wykorzystywali go do pozłacania niektórych przedmiotów. Inna teoria głosi, że drobne dawki prądu mogły być stosowane podczas elektro-akupunktury. 

#3. Potwór z Loch Ness

Jednym z najczęściej przytaczanych - przy okazji poruszania tematu dziwnego zwierza zamieszkującego szkockie jezioro - dowodów na jego istnienie jest słynne zdjęcie wynurzającej się z wody szyi zwieńczonej niewielkim łebkiem. Dla wielu było to potwierdzenie przypuszczeń, że Nessie jest ostatnim, żyjącym plezjozaurem. Oczywiście wśród ogólnego szumu związanego z tą sprawą nie dało się usłyszeć cichych głosów sceptycznie nastawionych niedowiarków, którzy uważali, że fotografia może przedstawiać: trąbę słonia, wydrę lub polującego ptaka. Niestety prawda była nieco bardziej banalna - słynna fotografia przedstawia małą, zabawkową łódź podwodną z doczepioną doń atrapą fragmentu cielska potwora.

#4. Indianie i dinozaury

Jak wiadomo, dawni mieszkańcy Ameryki Południowej nigdy nie odkryli tak ważnego przedmiotu jakim dla nas było koło (ba, Inkowie wybudowali nawet przepotężną sieć dróg, po której poruszali się pieszo). Dzięki takiemu wynalazkowi można było skonstruować np. powóz napędzany siłą mięśni górskich lam. Jednak kiedy spojrzymy na rysunki ozdabiające kamienie wydobyte z jaskini niedaleko miejscowości Ica, okaże się, że rdzenni Peruwiańczycy byli mistrzami w ujeżdżaniu triceratopsów i fruwaniu na pterozaurach.

Pseudonaukowcy piszczeli z radości, kiedy do dowodów świadczących o tym, że ludzie i dinozaury żyli w tym samym czasie, doszły inne malowidła, przedstawiające latające maszyny, indiańskich astronomów i chirurgów operujących pacjentów za pomocą nowoczesnych urządzeń.
Sprawa stała się bardzo głośna i wywołała szereg całkiem skrajnych reakcji. Jednak po raz kolejny zwolennicy fantastycznych teorii musieli (z dużym, niestety, opóźnieniem) pohamować swe emocje. Pewien farmer, Basilio Uschuya, przyznał się do oszustwa. Czerpiąc inspirację z komiksów i szkiców z książek, osobiście zdobił kamienie (posługiwał się m.in. wiertłami dentystycznymi), a następnie za duże pieniądze sprzedawał je turystom i napalonym badaczom. Aby nadać swym dziełom nieco bardziej leciwego „charakteru” zdarzało mu się wypiekać kamienie w krowim gnoju.



Czemu oszukiwał? A temu że, jak sam rzekł: ”Robienie takich kamieni jest znacznie łatwiejsze niż uprawianie ziemi”. A i pieniądze pewnie i nie gorsze...

#5. Artefakt z Coso

W 1961 roku na pustyni w pobliżu Kalifornii znaleziono dziwny przedmiot zatopiony w kawałku skały. Porcelanowy materiał, z którego zrobiony był niewielki cylinder, mógł być czymś w stylu samochodowej świecy lub klasycznego, elektrycznego korka. Niby nic specjalnego, gdyby nie fakt, że znalezisko to miało 500 000 lat. Nie wysłuchamy jednak naukowej opinii na temat tego dziwacznego przedmiotu. Tajemnicze ustrojstwo gdzieś się zapodziało. Jeden z jego odkrywców zmarł, a drugi kategorycznie odmawia jakichkolwiek komentarzy. Na szczęście możemy zapoznać się z teoriami serwowanymi nam przez wielu znawców paranormalnych tematów. Artfakt z Coso to: dowód na istnienie antycznej , technologicznie zaawansowanej kultury Atlantów lub pamiątka po wizycie naszych kosmicznych braci. 




Na szczęście istnieją też trochę bardziej prawdopodobne przypuszczenia – przedmiot z Coso porzucony został przez zwykłych ludzi (!)... którzy podróżując w czasie zahaczyli o paleolit dolny (od siebie dodam, że do czasoprzestrzennych skoków używali triceratopsów ładowanych bateriami z Bagdadu).

Na koniec dwa zadziwiające odkrycia, które do dziś budzą niekłamany podziw:

#6. Mechanizm z Antykithiry

W 1900 roku pewien nurek, w pobliżu greckiej wyspy Antykithiry, natrafił na szczątki zatopionego okrętu. Wśród cennych przedmiotów datowanych na I wiek p.n.e. znalazło się mocno sfatygowane zębate koło. Wkrótce z dna wydobyto też kilka innych, nieco mniejszych, mechanicznych elementów. Badacze krok po kroku zrekonstruowali urządzenie. Całość składała się z 37, wykonanych z brązu, kół. Zadaniem urządzenia było wprowadzenie w ruch wskazówek , które na specjalnej tarczy miały odzwierciedlać ruch Słońca i Księżyca. Inne tarcze określały czas do nadejścia zaćmień oraz synchronizowały kalendarz księżycowy ze słonecznym.


Niezwykłe urządzenie przypisuje się astronomom z wyspy Rodos. Mechanizm ten jest dla wielu dowodem tego, jak wielka przepaść dzieliła starożytnych Greków a późniejsze kultury – podobne astronomiczne maszyny zaczęto budować dopiero w okresie renesansu.

#7. Manuskrypt Voynicha

Ozdobiona rysunkami księga, pewnie zaginęłaby wśród innych manuskryptów z okresu późnego średniowiecza, gdyby nie jeden istotny szczegół – język, którym się posłużono, najzwyczajniej nie istnieje. Mogłoby się wydawać, że księga ta składa się z całych ciągów przedziwnych znaków, które tak naprawdę nie mają absolutnie żadnego znaczenia. Jednak długie analizy zawartości manuskryptu wskazują na powtarzalność „wyrazów”, oraz typowe dla każdego języka schematy. 


Kilkukrotne próby „odkodowania” zawartości księgi kończyły się fiaskiem (zapraszamy do zerknięcia do źródeł pod artykułem), sprawą zajęli się nawet profesjonalni, brytyjscy kryptolodzy – wojenni specjaliści od łamania najtrudniejszych kodów. Manuskrypt wygląda na szczegółową pracę naukową na temat astronomii, zielarstwa, biologii, kosmologii i farmaceutyki. Z całą pewnością może on mieć duże znaczenie dla współczesnych badaczy. Zresztą nie tylko współczesnych – dowody wskazują na to, że nad nieznanym pismem głowiono się już w XV wieku...Teorii, oczywiście, jest mnóstwo – może to być równie dobrze próba stworzenia nowego języka, jak i również wyszukany, spektakularny żart zgotowany nam przez jakiegoś ekscentrycznego autora. Jeśli ta ostatnia wersja jest prawdziwa, to tego typu zgryw można by śmiało obarczyć mianem epickości...




Źródła: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, Manuskrypt Voynicha, Mechanizm z Antykithiry